Ezelden Ebediye Şiiri

Ezelden Ebediye Şiiri | Osman Can Bozkurt

Ezelden Ebediye

Ey yüce kemal geldi yine o gün
İçler kanar çünkü sen gittin bugün
Nice güzel yarınlar bıraktın bu memlekete
Herkes hüngür hüngür ağlar Atam gitmiş ahirete

Senin varlığında yükselen bu şanlı bayrak
Senin yokluğunda'da hep arş'ta kalacak
Sen ferah uyu elbet bu türk milleti
Her anında bağımsız ve hür olacak

10 Kasım'dır elbet
Mevlam yazmış ilah'ı
Saygıyla anarız seni
Değer verdik illaki

Şimdi bakarsın oradan
Ezelden ebediyete
Biz gideriz bu yoldan
Hakka ve hürriyete

Geçince epey zamanlar
Gül solarya bilmeden
Yokluğun bizi bağlar
Yürümez işler sen gelmeden

10 Kasımda solsada güllerim
Sen yeterki iste ben yalandan da gülerim
Ezelden ebediye geldi geçti geçmez aşkın
Umarım mutlusundur arşa değdi bak başın

Osman Can Bozkurt

Ezelden Ebediye şiiri eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri amatör kısa şiirler

Ezelden Ebediye Şiiri Hakkında Yorum Yazın

Ezelden Ebediye Şiiri Hakkındaki Yorumlar

öykü çok güzel olmuş mersi 2014-11-08

öykü ödevimde yardımcı oldu mersi 2014-11-08

Yazılan son 2 yorum gösteriliyor.

İçerikle ilgili 2 yorum yazılmış.

Benzer 10 Kasım Atatürk Haftası Şiirleri

Geldiğinde 10 Kasım

Ata’m sen yine birsin,
Kalplerde, yüreklerde,
Asırlar geçse de
Dillerde, gönüllerde…

Sen her yiğitliktesin,
Kahramanlık işinde,
Savaşta, taarruzda,
Vatan düşüncesinde…

Milletler üşüşmüşken,
Ta köylerime kadar,
İlimden ve ilçemden,
Akıtılırken kanlar…

Ata’m ileri dedi,
Kahramanlarımızla,
Milletçe hep el ele,
Canımızla, kanımızla…

Geldiğinde 10 Kasım,
Seni anma günümüz,
Ruhunu şad etmede,
Hem özgürüz hem hürüz…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Atatürk

Masmavi gözleri ,
Pırıldıyor her biri.
Hele saçları,
Güneş gibi Güneş gibi.

Bizim için her şeyi yaptı,
Hayatını tehlikeye attı .
Bir çok savaşlar yaptı,
Hepsini kazandı.

Çocuklar çok severdi Atatürk'ü,
Her zaman öperdi ellerinden.
O öldü bütün çiçekler soldu,
Herkes ağlayıp durdu.

Eylül Pulcu

10 Kasım 19

Bizleri bırakıp da
Vedalaşmadan gittin,
Dinmez gözyaşlarıyla,
Yürekleri zehrettin…

Türk şimdi Atasız,
Hem öksüz hem de yetim,
Ben de Atasız hâlde,
Nasıl üzülmeyeyim?

Ata’m! Ey canım Ata’m!
Dağlar bile ağlıyor,
Denizler gözyaşları,
Senden ayrılamıyor…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK