İstanbul Şiiri

İstanbul Şiiri | ZEYNEP UZUN

İstanbul

bazen sakin olursun,
bazen hiç susmazsın,
bazen ağlar,
bazen gülersin,
ne koca bir yersin,
sen istanbulum.
çok ormanın yok,
ama sen yine de güzelsin,
denizlerinle,köprülerinle...
sen çok güzelsin,
güzel şehrim benim,
koca istanbulum...

ZEYNEP UZUN

İstanbul şiiri İstanbul'un fethi şiirleri eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri amatör kısa şiirler

Yuvam İstanbul

İSTANBUL BENİM YUVAM
AYRILIP UZAKLAŞAMAM
HER YERDE YANIMDASIN
İSTANBUL İSTANBUL

GÖRÜP GEZMEDİĞİM YER YOK
HER YERDE GÜZELLİĞİN ÇOK
HAVAMI ATIYORSUN NESİN
İSTANBUL SEN BENİMSİN

DALGALANAN DENİZİN SESİ
HAFİF RÜZGAR ESİNTİSİ
SANKİ İSTANBUL'UN SESİ
İSTANBUL İSTANBUL

ORMANIN NE GÜZELDİR
ÇAMIN BİZE ÖZELDİR
GÜLÜN KOKUSU GÜZELDİR
İSTANBUL İSTANBUL

ELİF NUR KARAKOYUN

Canım İstanbul

Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.

İçimde tüten birşey; hava, renk, eda, iklim;
O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim.

Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.

Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale,
Ve kavuşmuş rüzgar onda, onda misale.

İstanbul benim canım;
Vatanım da vatanım...

İstanbul,
İstanbul...

Tarihin gözleri var, surlarda delik delik;
Servi, endamlı servi, ahirete perdelik...

Bulutta şaha kalkmış Fatih'ten kalma kır at;
Pırlantadan kubbeler, belki bir milyar kırat...

Şahadet parmağıdır göğe doğru minare;
Her nakışta o mana: Öleceğiz ne çare?..

Hayattan canlı ölüm, günahtan baskın rahmet;
Beyoğlu tepinirken ağlar Karacaahmet...

O manayı bul da bul!
İlle Istanbul'da bul!

İstanbul,
İstanbul...

Boğaz gümüş bir mangal, kaynatır serinliği;
Çamlıca'da, yerdedir göklerin derinliği.

Oynak sular yalının alt katına misafir;
Yeni dünyadan mahzun, resimde eski sefir.

Her akşam camlarında yangın çıkan Üsküdar,
Perili ahşap konak, koca bir şehir kadar...

Bir ses, bilemem tanbur gibi mi, ud gibi mi?
Cumbalı odalarda inletir "Katibim" i...

Kadını keskin bıçak,
Taze kan gibi sıcak.

İstanbul,
İstanbul...

Yedi tepe üstünde zaman bir gergef işler!
Yedi renk, yedi sesten sayısız belirişler...

Eyüp öksüz, Kadıköy süslü, Moda kurumlu,
Adada rüzgar, uçan eteklerden sorumlu.

Her şafak Hisarlarda oklar çıkar yayından
Hala çığlıklar gelir Topkapı sarayından.

Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar;
Güleni şöyle dursun, ağlayanı bahtiyar...

Gecesi sünbül kokan
Türkçesi bülbül kokan,

İstanbul,
İstanbul...

Necip Fazıl KISAKÜREK

Necip Fazıl KISAKÜREK

İstanbul'un Fethi

Aştık geçilmez dağlar üstünden
Öyle vakur, öyle heybetli
Vardık ot bitmeyen vadilere
Ayağımız değdi yeşerdi!

Gönlümüzde büyüklüğü Asya'nın
Yıktı köhneliğini orta zamanın
Zamanın karanlığı ortasında
Şimşek örneği parlayan kılıcımız
Nur yağdırdı aydınlık yeni günlere
Eskilik, karanlık düşüverince yere,
Dağlar, denizler misali,
Yol verdi gemilere!

Sustu kulakları tırmalayan çan;
Burca bayrak dikince Ulubatlı Hasan!

İbrahim MİNNETOĞLU

İbrahim MİNNETOĞLU

İstanbul'un Fethi 2

Fethedilmemiş olsaydı İstanbul şehrimiz,
Yok, olur ve giderdi gücümüz kuvvetimiz...

Karanlık çağ sürerdi kölelik bilincinde,
Batıl cehalet, derdi nefislerin emrinde...

Şükür biz Türk milleti Hakk'ı hâkim kılmışız,
Eski çağı kapatıp Rab'den yana kalmışız...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK