eren bu önceden yazılmışmı yoksa senmı yazdın 2017-12-07
18 Mart Çanakkale Şiiri | M. NİHAT MALKOÇ
18 Mart Çanakkale
Mazlumların kurtuluşu
18 Mart, Çanakkale...
Şehadetle biten koşu
18 Mart, Çanakkale...
Hak nidası sarmış arşı
Binler olmuş Bir'e karşı
Yüreklerde zafer marşı
18 Mart, Çanakkale...
Yalın kılıç koştu millet
Bitsin artık dedi zillet
Kanlarımız yurda senet
18 Mart, Çanakkale...
Ölüm kustu yerler gökler
Hüzünlüydü ak yürekler
Gerçek oldu tüm dilekler
18 Mart, Çanakkale...
Yanar yürek, soğutulmaz
Teselliyle avutulmaz
Bu milattır, unutulmaz
18 Mart, Çanakkale...
M. NİHAT MALKOÇ
18 Mart Çanakkale Çanakkale Şiirleri Çanakkale Zaferi çocuk şiirleri eğitici şiirler Kahramanlık Günü M. NİHAT MALKOÇ
18 Mart Çanakkale Şiiri Hakkında Yorum Yazın
18 Mart Çanakkale Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Yazılan son 25 yorum gösteriliyor.
İçerikle ilgili 25 yorum yazılmış.
Benzer Çanakkale Zaferi Şiirleri
Mehmetçik
Kan, barut, cephane kokusu
Oluşuyor mekan-ı cenneti
Bir küçük toprak için
İçiyor şehadet şerbeti!
Allahuekber deyip koştuğunda
Giyiyor dikişsiz elbiseyi
Kaldırıyor 276 okkayı Seyit
Gömüyor gemiyi deryay-ı engine
Top sesleri yankı yankı
Koşuyor düşmana süngü süngü
İçince şehadet şerbeti
Varıyor murad-ı gayesine
Küffar ki zevk-ü alem peşinde
İçki, tütün, kumardır bütün zevkleri
Lakin müminin ilacıdır şehadet şerbeti
Tatlı uykuya dalar ölüm gibi
Düşman geliyor tabur tabur
Gökten bomba yağıyor, yerden ateş fışkırıyor
Kim ki bunları göğüsleyebilir?
İşte adıdır Mehmet-i Muhammed-i
Berat YILDIZ
Çanakkale İçin
Şehitliğe hazırlanan binlerce genç
Çanakkale'den geçirmez düşmanı
Azmi ile Ahmetler Mehmetler...
son nefesine kadar savaşan Çanakkale
Kanlar akıyor su yerine dereden
Türklüğe güven veren kahraman askerler
koruyor Çanakkaleyi yürekleriyle
anneler verir mi oğlunu şehit
çocuk verir mi canını?
Çanakkale olunca...
dağıyla taşıyla Çanakkale'm
kan kırmızı değil;kan...
son gücüyle yiğitler savaşır
cephede her asker BİR kahraman
Çanakkale canlara cennetten bir mezar
tarih unutma seni altın harflerle yazar
berra
Zindandan Mehmed'e Mektup
Zindan iki hece, Mehmed'im lâfta!
Baba katiliyle baban bir safta!
Bir de, geri adam, boynunda yafta...
Halimi düşünüp yanma Mehmed'im!
Kavuşmak mı? .. Belki... Daha ölmedim!
Avlu... Bir uzun yol... Tuğla döşeli,
Kırmızı tuğlalar altı köşeli.
Bu yol da tutuktur hapse düşeli...
Git ve gel... Yüz adım... Bin yıllık konak.
Ne ayak dayanır buna, ne tırnak!
Bir âlem ki, gökler boru içinde!
Akıl, olmazların zoru içinde.
Üstüste sorular soru içinde:
Düşün mü, konuş mu, sus mu, unut mu?
Buradan insan mı çıkar, tabut mu?
Bir idamlık Ali vardı, asıldı;
Kaydını düştüler, mühür basıldı.
Geçti gitti, birkaç günlük fasıldı.
Ondan kalan, boynu bükük ve sefil;
Bahçeye diktiği üç beş karanfil...
Müdür bey dert dinler, bugün 'maruzât'!
Çatık kaş.. Hükûmet dedikleri zat...
Beni Allah tutmuş, kim eder azat?
Anlamaz; yazısız, pulsuz, dilekçem...
Anlamaz; ruhuma geçti bilekçem!
Saat beş dedi mi, bir yırtıcı zil;
Sayım var, maltada hizaya dizil!
Tek yekûn içinde yazıl ve çizil!
İnsanlar zindanda birer kemmiyet;
Urbalarla kemik, mintanlarla et.
Somurtuş ki bıçak, nâra ki tokat;
Zift dolu gözlerde karanlık kat kat...
Yalnız seccâdemin yününde şefkat;
Beni kimsecikler okşamaz mâdem;
Öp beni alnımdan, sen öp seccâdem!
Çaycı, getir, ilâç kokulu çaydan!
Dakika düşelim, senelik paydan!
Zindanda dakika farksızdır aydan.
Karıştır çayını zaman erisin;
Köpük köpük, duman duman erisin!
Peykeler, duvara mıhlı peykeler;
Duvarda, başlardan, yağlı lekeler,
Gömülmüş duvara, baş baş gölgeler...
Duvar, katil duvar, yolumu biçtin!
Kanla dolu sünger... Beynimi içtin!
Sükût... Kıvrım kıvrım uzaklık uzar;
Tek nokta seçemez dünyadan nazar.
Yerinde mi acep, ölü ve mezar?
Yeryüzü boşaldı, habersiz miyiz?
Güneşe göç var da, kalan biz miyiz?
Ses demir, su demir ve ekmek demir...
İstersen demirde muhali kemir,
Ne gelir ki elden, kader bu, emir...
Garip pencerecik, küçük, daracık;
Dünyaya kapalı, Allaha açık.
Dua, dua, eller karıncalanmış;
Yıldızlar avuçta, gök parçalanmış.
Gözyaşı bir tarla, hep yoncalanmış...
Bir soluk, bir tütsü, bir uçan buğu;
İplik ki, incecik, örer boşluğu.
Ana rahmi zâhir, şu bizim koğuş;
Karanlığında nur, yeniden doğuş...
Sesler duymaktayım: Davran ve boğuş!
Sen bir devsin, yükü ağırdır devin!
Kalk ayağa, dimdik doğrul ve sevin!
Mehmed'im, sevinin, başlar yüksekte!
Ölsek de sevinin, eve dönsek de!
Sanma bu tekerlek kalır tümsekte!
Yarın, elbet bizim, elbet bizimdir!
Gün doğmuş, gün batmış, ebed bizimdir!
(1961)
Necip Fazıl Kısakürek
Bahadır Alemdar
Çanakkale’m Geçilmez 4
Yan yana gelseler de
Yenilmez Türk milleti,
Güç kuvvet toplansa da
Geçmez işgal niyeti…
İstanbul hayaliyle,
Türk’ün topraklarında,
Baştan sona tüm yurdum,
Paylaşılmış durumda…
Çanakkale, denildi,
Bir milim geçilmedi,
Karşısında Türk vardı,
Asla geçilemezdi…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK