Ne Güzel Çocuklar Şiiri

Ne Güzel Çocuklar Şiiri | Çocuk Şiirleri

Ne Güzel Çocuklar

Dünyada ne kadar varlık varsa,
En güzelidir çocuklar.
Elmadan kırmızı yanakları,
Olmaz olsun göz yaşları.

Kimi çalışkan,kimi tembel,
Kimi akıllı,kimi zaman şirin,
Onar dünyanın en değerli varlıklarıdır,
Bunu unutmayın bilin.

Çocuk Şiirleri

çocuk şiirleri okul şiirleri eğitici şiirler öğretici şiirler amatör şiirler şiirlerimiz öğrenci şiirleri belirli gün ve haftalar şiirleri

Mini Mini Çocuklarımız

Evimizin çiçekleri,
Mini mini çocuklarız.
Fıkır fıkır, neşe dolu,
Mini mini çocuklarız.

Kıpır kıpır gülüşümüz,
Evimize neşe saçar.
Gözlerimiz ışıl ışıl,
Mutluluğa kapı açar.

Bir değerli hediyeyiz,
Babamıza, annemize.
Cıvıl cıvıl sözlerimiz,
Bir şarkıdır evimize.

Çevremize kucak kucak,
Hoşgörüyü biz taşırız.
Sevgi katıp yüreklere,
Mutluluğu yaşatırız.

Siyah, beyaz ve sarışın,
Mini mini çocuklarız.
Saygı, sevgi ve barışın,
Armağanı çocuklarız.

Rıfkı KAYMAZ

Rıfkı KAYMAZ

Mini Mini Birler

Mini mini minnacık kuzularım,
Hepsi de ufacık çocuklarım,
Sabah olunca yollarını beklerim,
Mehmet Akif sevgisi kalplerinde.

Okul yolları ilim irfan dolu,
Tertemiz mis gibi gül kokulu,
Sandım cennet bahçesinin gülü,
Arkadaşlık sevgisi dillerinde.

Baldan da daha tatlı dilleri,
İlim fen için kalem tutan elleri,
Sevgiyi saygıyı vermiş anneleri,
Ana- baba sevgisi bebeklerimde.

Küçücük elleriyle kalem tutarlar,
"AL Ela al" diyerek yazarlar,
Allah sevgisiyle iyiliğe koşarlar,
Yüce Allah sevgisi yüreklerinde.

Mini mini birlerin ikinci yuvaları,
"Bismillah" ile başlar dersleri,
İzzetli Rabbimiz şefaatçileri,
Muhammed Mustafa yoldaşları.

Kuzucuklarımı ne kadar övsem az olur,
Yüce Allah nasiplerini bol bol verir,
İyilikleriyle güzellikleriyle övünür.
Hasan Hüseyin sevgisi gönüllerinde.

Hasan Hüseyin BAYAR

Hasan Hüseyin BAYAR

Ay Dede

Ay dede,ay dede
Yüzündeki bu hüzün de ne?
Biraz gülümsesene

Canın sıkılmaz mı senin?
Hiç korkmaz mısın?
Kocaman gökyüzünde?

Sahi arkadaşın var mı?
Onlar da bizim gülüp ağlar mı?
Söylesene söylesene.

Bir akşamüstü
Çıkıp gelsek yanına.
Konuk eder misin evine?

Mirac çetintaş

Kağıttan Mermiler

toprak yolların tozunda öğrendik yürümeyi
dizimiz yara, elimiz bere içindeyken
hiç oyuncak küreklerimiz olmadı bizim
ha babam tırnak sallardık derecik kumlarına
naylon pabuçlarımız sevkıyat kamyonlarımızdı
üç adım öteye vızır vızır işleyen.

boyumuzun yettiği çatılardan aşırdığımız
kiremitlerden inşa ederdik "tombik" kulelerini
mahallenin en büyük tümseğini "kale"den sayardık
"kale benim"der zaptederdik tepedekilerin "kale"lerini
"kızdı kızdı"larımız vardı saklı kemerlerin şaklayan sesiyle
silahlarımız tahtadandı, ölmemek için "kıpırdama"yeterdi.
makaradan "okatan"lar, lastikten sapanlarımız vardı
birde üfleme borularımız...
mermileri kağıttandı.

marifetti eline batırmadan soymak "şeker dikeni"ni
bedavadan şeker bulmuşcasına sevinirdik
gün boyu kolay kolay girmezdik evlere
körpe sarmaşık yapraklarıyla bastırırdık açlığımızı
çağlasını talanla tükettiğimiz zerdali ağacının
gövdesinden sızan "bal"a üşüşürdük
aç bebelerin memeye saldırması gibi.

sundurmalardan yürüttüğümüz naylon terlikler
ya yüz gram kırık leblebi ederdi
yahut elli gram keçiboynuzu
parası olanlar beş miskete
bazen bir elmalı şeker ısmarlardı
bazen de tornavida ucunda şeker macunu.

hiç eskimezdi katmerli naylon toplarımız
"yakan top" "tek vuruş", "tek kale"
ve tek top ile oynanırdı bütün bu oyunlarımız

"aşık" atardık, malzemesi koyun dizinin eklem yerinden
"ilik" oynardık gazoz kapaklarıyla
gazoz kapaklarının bir değeri vardı o zaman
yani paramız yoktu ama oyun çoktu bizde
"kuyu kazmaca", "uzun eşek" filan
bir çocuk dünyamız vardı ki bizim
biz küçücüktük, o dünya kocaman.

Hürdemi Nevzat Bayramoğlu

Hürriyet Demir