Zaman adlı ölümsüz bir dev vardı. Bir gün Zaman, Yıl Dede'yi dört kızıyla birlikte yeryüzüne indirdi. Kızlar, yeryüzünü çok sevdiler. Hepsi bir yana dağılıp gittiler. Yıl Dede, bu duruma çok üzülüyordu. Çünkü yapayalnız olduğunu düşünüyordu. Zaman, Yıl Dede'ye:
- Sana üç yüz altmış beş boncuk vereceğim. Bunları gökyüzüne doğru atar tutar, eğlenirsin, üzülme, dedi.
Yıl Dede, bir yanı sarı, bir yanı siyah boncuklarla gerçekten eğleniyordu. Bir gün, kızlarının üçer çocuğu olduğunu öğrendi. Demek ki tam on iki torunu vardı. Buna çok sevindi. "Boncukları kızlarıma dağıtayım da torunlarıma birer kolye yapsınlar." diye düşündü. Kızlarına, yanma gelsinler diye haber saldı. Onları beklerken boncukları dört ayrı torbaya bölmeye çalıştı. Ne var ki matematiği pek iyi değildi. İlk iki torbaya doksan ikişer boncuk koydu. Geriye yüz seksen bir boncuk kalmıştı. Bunların doksan birini üçüncü, doksanını da dördüncü torbaya doldurdu. dersimiz.com
Yıl Dede çok beklemedi. İlkbahar adlı kızı çıkageldi. Ona aile içinde kısaca "Bahar" da derlerdi. Bahar, cıvıl cıvıl bir kızdı. Uzun, yemyeşil saçları vardı. Saçlarına her zaman rengârenk çiçekler takardı. Saati saatine uymazdı. Bazen yüzünde güller açardı. Bazen hüzünlenir, gözleri yaşlarla dolardı. Yıl Dede, Bahar'a içinde doksan iki boncuk olan ilk torbayı verdi.
- Boncuklardan üç kızına birer kolye yaparsın, dedi.
Bahar, babasının yanından ayrılmadan Yaz geldi. Yaz, Yıl Dede'nin en sıcakkanlı kızıydı. Sapsarı saçları, bulutsuz gökler gibi mavi gözleri vardı. Bahar'a babalarının ona kaç boncuk verdiğini sordu. Öğrenince babasına:
- Ben de o kadar boncuk isterim, dedi. Babası ona da doksan iki boncuk verdi.
Yaz giderken kapıda Sonbahar'a rastladı. Ona "Güz" de derlerdi. Güz; duygulu, olgun, ağırbaşlı bir kızdı. Açık kahverengi saçlarını sarı yapraklarla süslerdi. Babalarının kendilerine kaçar boncuk verdiğini Yaz ona hemen söyledi. Güz, "Babam, elbette bana da onlara verdiği kadar boncuk verir." diye düşündü. Babasına hiçbir şey söylemedi. Babası:
- Bu torbalardan birinde doksan bir, ötekinde doksan boncuk var. Hangisini istersin, diye sordu. Güz:
- Siz hangisini verirseniz, onu isterim babacığım, dedi. Yıl Dede, ona içinde doksan bir boncuk olan torbayı verdi.
Kış, en sona kalmıştı. Çok soğuk, az gülen bir kızdı. Kapkara saçlarına bazen bembeyaz karlar döküp dolaşırdı. Babasından, içinde en az boncuk olan torbanın kendisine kaldığını öğrendi. Bu duruma canı çok sıkılmıştı. Hemen suratını astı. Babası:
- Ne yapayım, en sona kalmasaydın, dedi. Kış, babasına soğuk soğuk baktı. Torbayı alıp gitti.
Bahar, Yaz ve Güz evlerine gidince boncuklardan üçer kolye yaptılar. Kızlarının boyunlarına taktılar. Kolyelerin bazısı otuz, bazısı otuz bir boncukluydu.
Kış, eve gelince torbayı bir kenara attı. İkiz olan Aralık ve Ocak koşup geldiler. Torbadan otuz birer boncuk aldılar. Küçük Şubat'a yirmi sekiz boncuk kalmıştı. Şubat, bunun haksızlık olduğunu ablalarına söyleyince:
- Teyzemiz Yaz'ın ikizleri Temmuz ve Ağustos'un otuz birer boncuğu var. Biz de ikiziz. Onlardan aşağı kalamayız. Kusura bakma, deyip oralı bile olmadılar. Şubat, annesine gitti. Ablalarının yaptığını anlattı. Annesi:
- Bunların sebebi dedendir. Bana az boncuk vermeseydi, böyle olmazdı, dedi.
Şubat, ağlaya ağlaya dedesine gitti. Olup biteni anlattı. Dedesi, onun bu kadar üzülmesine dayanamadı. Gidip içeriden bir boncuk getirdi.
- Sevgili Şubat, bu sihirli bir boncuk. Bundan hiçbir torunumda yok. İşte bunu sana veriyorum. Bu boncuk, hep kolyende olacak ama üç yıl onu kimse göremeyecek. Dördüncü yılda ise pırıl pırıl belirecek. Haydi al bunu, kolyene tak, dedi. Şubat, bu kez sevinçten ağlamaya başladı.
Derler ki o günden beri Yıl Dede'nin diğer torunları Şubat'ın sihirli boncuğuna bakar, onu hep kıskanırlarmış.
Perihan KARAYEL
Yıl Dede'nin Dört Kızı / Koza Yayınları
Yıl Dede'nin Dört Kızı masal okul en güzel masallar eğitici masallar öğretici masallar çocuk masalları