Evvel zaman içinde Keloğlan ile annesi, babasının yaptığı çobanlıkla geçinirlermiş.
Günlerden bir gün dağda koyunları otlatırken, babasının yolunu eşkıyalar keser. Birkaç koyun isterler. Keloğlan'ın babası da:
"Bu koyunlar bana emanet" der vermez. Eşkıyalar zorlayınca Keloğlan'ın babası karşı koyar. Bunun üzerine eşkıyalar, onu acımadan öldürürler. Haber hemen köye yayılır. Keloğlan küçük yaşta babasız kalmıştır.
Aradan günler geçmiş, ana oğulun geçimleri de zorlaşmış. Keloğlan, düşünmüş taşınmış köylüler yeni çoban da bulamayınca, köyün çobanlığını yapmaya karar vermiş.
Köylülerin; "Sen yapamazsın, okuman gerek" diye ısrar etmelerine rağmen, annesinin de rızasını alarak çobanlığa başlamış. Meğer Keloğlan'ın amacı babasını öldüren eşkıyaları köylülere yakalatmakmış.
Sabah erkenden köyün koyunlarını alıp düşmüş yollara. Bir dağın eteklerine gelmiş. Dağın kenarından da dere geçiyormuş. Koyunlar başlamış dereden su içmeye. Keloğlan çok yorgunmuş, kendi kendine:
"Şu ağacın gölgesinde biraz dinleneyim," demiş.
Ağacın altına uzanmasıyla yorgunluktan uyuması bir olmuş. Bu arada koyunlar da susuzluklarını giderdikten sonra başlamışlar otlanmaya. Karınlarını doyurduktan sonra etrafa yayılmışlar.
Aradan uzunca bir zaman geçmiş... Derken akşam olmuş. Köylüler koyunların gelmediğini görünce telaşlanmışlar.
"Biz ne halt ettik, küçük yaştaki bir çocuğa bu kadar koyunu teslim ettik ... inşallah başına bir iş gelmez!.." demişler.
Gene de içleri rahat etmemiş ve Keloğlan ile koyunları aramaya çıkmışlar.
Bu arada Keloğlan, uykusundan büyük bir gürültü duyarak uyanmış. Birde ne görsün! Eşkıyalar etrafta otlayan koyunları topluyorlar...
Keloğlan:
"Hey! Ağalar ne yapıyorsunuz? Onlar benim sürüm... Bana emanet!.." diye bağırmış.
Eşkıyalar:
"Geçen yılda biri aynen senin gibi dedi, canından oldu!.." diye karşılık vermişler.
Keloğlan, bu eşkıyaların, babasının katilleri olduğunu anlamış. Hemen kurnazca plan kurmaya başlamış.
Eşkıyalar, Keloğlan'a yaklaşmış:
"Sen şimdi bu koyunları bize vermiyor musun?" demişler.
Keloğlan:
"Ağalar, ne haddime! Yeter ki benim de canıma kıymayın. Hatta biraz beklerseniz size bir sürü daha getiririm!.." demiş.
Bunun üzerine eşkıyalar:
"Canından olmak istemiyorsan çabuk gel!" demişler.
Keloğlan, eşkıyaları kandırdığına sevinerek köyün yolunu tutmuş. Amacı, köylüleri getirip eşkıyaları yakalatmakmış. Bir süre yol aldıktan sonra kendisini aramaya çıkan köylülerle karşılaşmış. Heyecanla olanları anlatmış.
Köylüler hemen Keloğlan'la birlikte sürünün olduğu yere gitmişler. Gizlice eşkıyalara yaklaşmışlar ve birden üzerlerine atılarak eşkıyaları kıskıvrak yakalamışlar.
Keloğlan babasının katillerini yakalatmanın sevinciyle köylülere:
"Babamın katillerini yakalattım ... Ben artık çobanlık yapmayacağım ... Okuluma devam edeceğim." demiş.
Sonra da mutlu bir halde evinin yolunu tutmuş.
Keloğlan Çoban masal oku masal sitesi en güzel masallar eğitici masallar Keloğlan Masalları Masal Kitabı Çoban Keloğlan