Baharda açan çiçekler vardır, ömürleri kısadır belki;ama anlattıklarını bir ömür boyu unutamayız .
Uyanışın müjdesini verirler kalplerimize . Bizi sevgiye ve sevgiliye uyandırırlar.
An gelir; sevdiğimizin başında taç olurlar.
An gelir; sevgilinin hasretini anlattığımız dert yoldaşı olur ve bizi susturmadan dinlerler.
Sevgiliye sunulacak en güzel armağandır onlar.
Renk renk,koku koku,her biri ayrı bir nağmenin notası gibidirler.
Karda açan çiçekler vardır. Karları cesaretle delip geçer ve yüzümüze gülümserler. Baharın akıncılarıdır onlar . Kışın kasvetli ülkesini fethedip burçlara bayrak diken akıncı beyleridirler. Her biri bir fedakarlık destanının kahramanıdırlar.
Tozlarda taşlarda açan çiçekler vardır. Sanki açtıklarına pişman gibidirler. Tozdan dumandan silikleşen renklerini utangaç bir şekilde gösterir gibidirler. Kırları, dağları, yaylaları özlerler.Sükuneti, huzuru, barışı ararlar. Ve onlar da bizim gibi mutluluğu şehirde bulamazlar.
Açmadan solan çiçekler de vardır. Kim bilir hangi sevgilinin yasını tutmaktadırlar. Hangi ayrılığın hüznü ile solmuşlardır, kim bilir ?
Rahmet yağmurları bile onların solgun yüzünü güldüremez ama sevgilinin bir tek dokunuşu onları hayata döndürür. Bir öpücük yeter onlara; hemen gülüverirler .
Ama...Hepsinden Ötesi... Kalpte açan çiçekler vardır.Gıdaları aşktır.
Adı GÜL' dür o kalp çiçeklerinin Kalpten başka bir yerde yetişmez. Başka bir yerde büyüyemezler
O GÜLLER aşkın sevdalısıdır.
O GÜLLER kalbin meyvesidir.
O GÜLLER cennetin aynasıdır.
O GÜLLER Muhammed rayihasıdır.
O GÜLLER hasretin kanlı yarasıdır.
O GÜLLER ötelerin rüzgarıdır.
O GÜLLER SEVGİLİNİN AYNASIDIR
İsmail Acarkan'ın "Gül aşkın ülkesidir" adlı eserinden
