Nasrettin Hoca bir gün köy kahvesine girmiş. İçeride oturan komşuları:
— Hoca Efendi! Hiç düşünmeden bize bir yalan söylesene, demişler.
Hoca ellerini açmış ve demiş ki;
— Bırakın bu işleri, yalan yapacak zaman değil. Babam rahmetli oldu, beş kuruş param da yok, inanın ne yapacağımı şaşırdım...
Komşuları, vah vah diyerek birbirlerine bakışmışlar. Hemen aralarında üç beş para toplayıp Nasrettin Hoca'ya vermişler. Hoca da parayı alıp kahvehaneden çıkmış.
Az sonra içeri Hoca'nın babası girmiş, komşular şaşıp kalmışlar ve giden Hoca'nın ardından seslenmişler:
— Yuh be Hocam! Bize yalanı parayla sattın ya...
Hoca da demiş ki;
— Siparişi siz verdiniz...
