Y A Ğ M U R Şiiri

Y A Ğ M U R Şiiri | MUSTAFA UZELLİ

Y A Ğ M U R

Bugün yine yağmur yağdı
Dağlar taşlar hep ıslandı.
Sebze meyve, çimen çiçek
Bir güzelce sulandı.

Gökyüzünden damlalar
Sicim gibi indiler.
Kaçıştı hep çocuklar
Birer köşeye sindiler.

Biber domates, patlıcan
Beklemişti yana yana.
Bu yağmurla hayat buldu
Su içtiler kana kana.


Mustafa UZELLİ

MUSTAFA UZELLİ

Yağmur şiiri doğa ile ilgili şiirler eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri amatör kısa şiirler

Köyüm

Neyini anlatayım neyini yazayım,
Senin için ne söyleyem,
Ah ile yaşadım vah ile yandım,
Virane oldun harabeye döndün köyüm.

Köyde inekler güder, kuzu severdim,
Gece gündüz çobanlık eder idim,
Kuru çökelik, ekmek kızartması yedim,
Virane oldun harabeye döndün köyüm.

Okula gitmeden çoban oldum,
A B C diye okudukça ilmi buldum,
Kara kışında soğuklarına doydum,
Virane oldun harabeye döndün köyüm.

Bol bol yağmurlarında ıslandım,
Bağın ile bahçenden meyve aldım
Çekerek ırmağında suları boyladım,
Virane oldun harabeye döndün köyüm.

Toprağın avuç avuç paylaşılırdı,
Çok toprağı olan zengin sayılırdı,
Dağların taşların inekle dolardı,
Virane oldun harabeye döndün köyüm.

Hasan Hüseyin senden usandı,
Tarlalarda ekinlerine tırpan salladı,
İstanbul icat olunca pabucun dama atıldı,
Virane oldun harabeye döndün köyüm.

Köylüler birer birer köyden ayrıldı,
Tarlalar ucuz ucuz satıldı,
Bahçeler tarlalar sahipsiz kaldı,
Virane oldun harabeye döndün köyüm.

Ormanlarında yeşil yeşil ağaçlar,
Meleşirdi koyun ile kuzular,
Para etmezdi buğdaylar, arpalar,
Virane oldun harabeye döndün köyüm.

Hasan Hüseyin BAYAR

Hasan Hüseyin BAYAR

Suç Kimin?

Bir köy göçürdüm diye,
Üzülme."Ey toprak!
Suç sende değil,
Baltayı ağaca,
İnsafsızca vuranda.

Genç ağaçları
Deviriyorum diye,
Üzülme."Ey balta!
Suç sende değil
Seni insafsızca
Ağaca vuranda.

Orman yok ettim diye,
Üzülme.Ey ateş!
Suç sende değil,
Seni ormana atanda.

Suç kimin?
Suç:
Genç ağaçları devirip,
Yağmur için
Allah'a yalvaranlarda.

Turgay Kaplan

Doğa Aşkı

doğada herşey var:
kuş,deniz,ağaç
say say bitmez
dünyada herşey var
tüm canlıların
güzelliğiyle dolar
dışarı çıktım çiçekler
kuşların cıvıltısıyla oynarlar
dışarı çıktım bulutlar
heryeri kaplamışlar

aybüke elif gündoğan

Gün Dönümü

Sabah horoz sesiyle uyandım
Aradan biraz geçti zaman
Dışarıya çıktım baktım ufka
Çıkıyordu güneş yavaş yavaş

Gözlerim kamaşıncaya kadar seyrettim
Ve bir zaman sonra girdim içeriye
Aldım elime kağıt kalem
Çizdim güneşin doğuşunu uzunca bir zaman

Güneş yükseldikçe yükseliyordu bayrak gibi
Bir şeyler anlatıyordu anlayana sımsıcak
Aldım elime kağıt kalem
Buraya kadar olan mısraları yazdım

Güneş yükseldi yükseldi tam tepe noktamıza erişti
Koydum kafamı beyaz örtülü yastığa
Uyandım ki vakit ikindi olmuş biraz üşümüş gibiyim
Çıktım dışarıya bahçeye ısındım yaz güneşiyle

Bulunduğum yer şehrin yüksekçe mevkisinde
Yüz metre aşağıdaki boş arazide futbol oynayan çocuklar
Uzun uzun seyrettim güneşin sıcaklığında
Düşündüm çocukluk yıllarımı hey gidi günler hey

Güneş yavaş yavaş batı istikametinde inişte
Dağın yükseltisi gölge ediyordu şehrin yarısını
Ovayıda yavaş yavaş görüyor gibiyim alaca
Girdim içeriye alelacele hemen

Aldım içeride kağıt ile kalemi elime
Düşündüm uyandıktan sonra yaptıklarımı
İki yastık koydum başımın altına
Yazdım buraya kadar olan mısraları

Tekrar çıktım dışarıya bu defa yönüm batıya
Güneş batma noktasında yakaladım gitmeden
Gözden kayboluncaya kadar seyrettim doya doya
Kaldım dışarıda karanlık oluncaya kadar zaman

Girdim içeriye yaktım gece lambasını
Düşündüm yaşadığım otuzyediye varan yıllarımı
Bir günde dahi hissediyor insan yaşadığı bir yılı
Bir ömrü bile hissediyor bir günde insanoğlu

Düşündüm bir gün yaşayan canlıları
Birkaç gün yaşayan böceklerde var
Canlıların tadıyor hepsi ortak hayatı
Kimisi uzun tadıyor kimisi ise kısa

Kapattım bir zaman gece lambasını
Açtım lambanın en fazla aydınlatanını
Aldım kağıt ile kalemimi elime
Nihayete erdirdim şiirimin mısralarını

Fatih Mehmet Karaca

Fatih Mehmet KARACA