Peygamberim Şiiri | Dilem GÜLER
Peygamberim
Geçirdin zor günler
Dininden vazgeçmeden
Son peygamberdir
Benim PEYGAMBERİM.
Babasıdır ABDULLAH
Annesidir AMİNE
Eşidir HATİCE
Kızlarıdır ZEYNEP FATIMA RUKİYE ve ÜMMÜ GÜLSÜM
Oğullarıdır KASIM ve ABDULLAH
Kim demiş SOYU KESİK MUHAMMED
Günahtır yapmayın etmeyin
Diyenlerin de inandığı bir peygamber ve ALLAH
Hiç düşünmeden derler
Sonunu bilmezler
PEYGAMBERİM eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Dilem GÜLER
Peygamberim Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Peygamberim Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Kutlu Doğum Haftası (Mevlid-i Nebi) Şiirleri
Ya Rasül Allah
SENİN GİBİ BİR GÜL
DAHA DÜŞMEDİ TOPRAĞA
SEN EŞSİZ VE BENZERSİZSİN
YA RASÜL ALLAH
KOKUN YAYILMIŞ HER TARAFA
YÜZÜNDEKİ NUR YILDIZLARLA GİRMİŞ YARIŞA
BÜTÜN İNSANLAR HAYKIRMIŞ
YA RASÜL ALLAH
DÜRÜSTLÜK DENİNCE İLK
SEN GELİRSİN AKLA
MERHAMET VE SEVGİNİN
SEMBOLÜSÜN HALA
7.A SINIFINDAN SEMANUR ÇON
7.A SINIFINDAN SEMANUR ÇON
Peygamberim
Peygamberimin doğduğu gün
Dünyada bir sevinç doldu
Acıyla yanan kalpler
Birden ferahla doldu
Çocukları severdi
Kucağına alırdı
Sevgiyle yanardı
Sevgili Peygamberim
Küçük yaşta kaybetti
Anne ve babasını
Çocukken öğrendi
Hayata tutunmasını
ALLAH ALLAH dedi
Allah yolunda gitti
Kötülüğe sapmadan
Doğru bir yoldan gitti
İşte böyle günler geçti
Hep doğru bir yoldan gitti
İnsanlara ALLAH' ı tanıttı
Sevgili Peygamberim.
sude naz karalar ve ayşe naz yıldırım
Hazreti Muhammed’in Çocukluğu 15
Hazreti Muhammed’in Çocukluğu 15
Hazreti İbrahim’in büyük oğluna varır,
Peygamberin neslidir Adnan bile anılır…
Kesintisiz bellidir ihtilaf da edilmez,
Ne şerefli nesep ki asla kötülenemez…
Helal baba soyundan temiz ana rahmine,
Rab, daima korumuş ilk cetten ta o güne…
Mehmet Tevfik Temiztürk
Mehmet Tevfik Temiztürk
Hüzün Yılı / Senetül Hüzün
Hüzün yılını yaşarken,
Acılar arka arkaya gelmişti.
Önce büyük oğlun Kasım'ı,
Toprağa verdin ellerinle.
Ardından diğer oğlun Abdullah'ı.
Sonra amcan Ebu Talibi.
Ne çok anardın iyiliklerini.
Üç gün sonra da,
Hatice annemizi.
İslam'ın biricik çiçeğini,
Ömrünün gerçeğini,
Kasımla Abdullah'ın annesini,
Topraklar aldı senden.
Hüzünler sıralanmıştı yüreğine.
Seni üzecek sözleri,
Dolamıştı müşrikler diline.
Neslin kesildi dediler.
Hayır, işte biz buradayız.
Seni seven bir orduyuz.
Sana verilen Kevser'le gururluyuz.
Biz ve çocuklarımız.
Acılar sıralanmıştı yüreğine.
Yaşlar doldu gözlerine.
Karşıdaki dağa seslendin.
Ey dağ dedin.
Ey dağ, benim başıma gelen,
Senin başına gelseydi dayanamaz yıkılırdın.
Bir acı akşamında,
Cebrail geldi.
Kalk dedi.
Bitecek artık acılar.
Şimdi miraç vakti.
Kavuşma vakti.
Vuslat ile geçecek hepsi.
Miraçta makamın gösterilmişti.
Ben burada kalayım o zaman dedin.
Hayır dediler henüz değil ki;
Dünya'da bitmedi yaşanacak günün.
Ya Resulullah, buralara nasıl döndün?
O makamından sonra.
Bu topraklara nasıl alıştın?
Toprakla teyemmüm yapılır ya.
Bu senin toprağa basmandandır.
Senin mübarek ayağınla,
Bastığın topraklar nur oluyordu.
Tuttuğun dallar gül oluyordu.
Haykırıyordun putlar kırılıyordu.
Şehadeti haykırıyordun.
Şirkin cümlesi yok oluyordu.
Zaten doğduğun zamanda da öyle olmuştu.
Putlar yüz üstü düşmüştü.
Mecusi'nin ateşi sönmüştü.
Mazlumun gözyaşı dinmişti.
Bırakın dedin,
Dünya onların olsun.
Bize Allah yetmez mi?
Dünya tuzak dedin.
Bize cennet yetmez mi?
Giderken ben sizi beklerim dedin.
Kevser'in başında.
Buna şüphem yok ama.
Ben Kevser'e gelir miyim?Bilmiyorum.
Niye mi? Biliyorsun işte günahlarım.
Senin ölçünde yaşayamadım.
Kur'anın emirlerini taşıyamadım.
Ne Kevser'e ne de sana şüphem var.
Ben Dünyayı kalbimden çıkaramadım.
Osman Ali AYDIN
Osman Ali Aydın