Otistik Çocuk Boş Bardaktan Çay İçmekteydi 12 Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otistik Çocuk Boş Bardaktan Çay İçmekteydi 12
İçilmez denilse de şahsım çıkamıyordu,
Ne teneffüs ne ara vakit bulamıyordu,
Tek elimde üç çocuk içeriye geçerdim,
Çayımı aldığımda sınıfa dönerdim,
Ömür erişkin çocuk çayı esirgemedik,
Utanıp sıkılarak getirmişsek içerdik…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otistik Çocuk Boş Bardaktan Çay İçmekteydi 12 eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otistik Çocuk Boş Bardaktan Çay İçmekteydi 12 Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Otistik Çocuk Boş Bardaktan Çay İçmekteydi 12 Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Otizm ve Otistik Çocuklarla İlgili Şiirler
Otizmli Çocuğun Bez Bağımlılığı 5
Belki de bez koruyor veya güven sağlıyor,
Tüm gün içerisinde güvenilir yapıyor…
Bu yüzden vazgeçmiyor sıkıntı yaşamaktan,
Anneye ve babaya büyük iş çıkarmaktan…
Zaman içerisinde alışkanlık başlıyor,
Takıntı tarzı gibi terk edilemiyor…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Çocuk Yanlış Mı Gelmişti?
Konuşmayı bilse de otizmli bir çocuktu,
Üç beş kelime ile rehber oluşturmuştu,
Hâl tavır ve hareket normal çocuk gibiydi,
Kılık kıyafet bile tam bütün şeklindeydi,
Çantası bile vardı defter kitap taşıyor,
Belli bir düzeni var etrafı dağıtmıyor,
Dedik, yanlış mı geldi de bize gönderildi?
Otizmliler içinde kendine yer edindi,
Annesi deyip durdu bu otizmli değildir,
Otizmli sayılması teşhis sebebiyledir,
Dedik, yollayacağız hakkında ipuçları,
Yapar yapmaz şeklinde artı eksi yanları…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Adel Çok Şey Öğrendi 19
Bu seride son buldu Adel’li dizelerle,
Üç beş şiir dışında güzel düşüncelerle,
Sonrasında biz yokuz Adel’den ayrılmışız,
Şahsına hiçbir zaman, rastlayamayacağız,
Şimdi farklı yerdeyiz ortaokul içinde,
Adel’den uzaklaşmış ayrılmış bir şekilde…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Çocuğa Yer Vermeliydim
Aracım olmayınca vaktim yollarda geçer,
İbret veren anlarla gelişir düşünceler,
Tanıdığım bir çocuk annesinin yanında,
Yer vermem gerek, dedim onu tanıdığımda,
Anne, deyip duruyordu oturma fikri ile
Anne bakıp duruyor beyaz saçları ile
Yarı açık bir hâlde dağınık vaziyette,
Çocuk çekiştirmese çeki düzen vermekte,
Biraz olsun çilekeş yıpranmış hâlleriyle,
Etrafa bakındı yer bulma düşüncesiyle,
Yer yok, diyor gibiydi bir kenarda dikilip,
Tutunma şekli ile bir denge geliştirip,
Evlat gel otur, dedim kolundan çekiştirip,
Koltuğun kenarından bir yere yerleştirip,
Anne ayakta idi çocuksa yerleşmişti,
Her şey yolunda idi bir dert gelişmemişti…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK