Mavi Gözlü Dev Şiiri

Mavi Gözlü Dev Şiiri | Büşra Akış

Mavi Gözlü Dev

MAVİ GÖZLÜ DEV

O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.

Bir dev gibi seviyordu dev.
Ve elleri öyle büyük işler için
hazırlanmıştı ki devin,
yapamazdı yapısını,
çalamazdı kapısını
bahçesinde ebruliiii
hanımeli
açan evin.

O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Mini minnacıktı kadın.
Rahata acıktı kadın
yoruldu devin büyük yolunda.
Ve elveda! deyip mavi gözlü deve,
girdi zengin bir cücenin kolunda
bahçesinde ebruliiii
hanımeli
açan eve.

Şimdi anlıyor ki mavi gözlü dev,
dev gibi sevgilere mezar bile olamaz:
bahçesinde ebruliiiii
hanımeli
açan ev..

Nazım HİKMET

Büşra Akış

Mavi Gözlü Dev şiiri Nazım HİKMET şiirleri sevgi barış dostluk şiirleri Büşra Akış eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler bilgilendirici şiirler dersimiz.com şiirleri öğrenci şiirleri amatör seçme şiirler şiir okul şiir sitesi

Dünya Arkadaşlık Günü

Danışabileceğin ve sohbet edeceğin,
Oturup kalkacağın ya da dertleşeceğin...

Dost, arkadaş demektir belirli günü olmaz,
Derdin paylaşılırsa dost için yük sayılmaz...

Zora düştüğün günde arkadaş aranılır,
Kâr, zarar, acı, hüzün ne varsa paylaşılır...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Sevgiyle Gelen

Sevince mi? Alışıyorduk
Alışınca mı? Seviyorduk.

Alışkanlıklar mı? Sevgiyi doğuruyordu
Sevgiyi alışkanlıklar mı? Öldürüyordu.

Alışkanlıkları sevdikçe bağımlılığa dönüşüyordu
Bağımlılığa dönüşen alışkanlıklar sevgiyi öldürüyordu.

Alışkanlığın getirdiği sevgi başka.
Sevgiyle gelen alışkanlık bambaşka.

Nilüfer Aksu

Sevgi

Sen sevgisiz bir dünya da
Ezilmek ister miydin arkadaş
Sen sevginle baş tahcı
Olmak ister miydin arkadaş
Hangisini olmak isterdin
Söyle bana arkadaş
Haydi söyle bana arkadaş

Fatma ÖZBAHÇECİ

Renklerine Hasret Kaldım

Gittin ya buralardan,
Bu şehir sana hasret kaldı.
El sallamanı gördüm aralardan.
Gözlerimin önünde bir set kaldı.
Bir ben şahit oldum gidişine,
Bir de sabah güneşi.
Saat gösterirken tam beşi.
Güneş doğmakta kararsız kaldı.
Nasıl akşam ettiğimi o gün,
Bir ben bilirim,
Bir de bu şehir.
Karanlık bir günü yaşadım sanki,
Bu şehrin ışıkları;
Yanmıyor mu bu akşam?
Yoksa ışıklar mı?
Bana sönük kaldı.
Bu şehirle birlikte,
Hasret kaldım renklerine.
Şimdi ki;
Yaşadığın şehri terk etme ne olur,
Alışmıştır kokuna,
Güzelliğine ,dokuna,
Şimdi bu şehir,
Renklerine hasret kaldı.
Bir ben,
Bir de gözlerim,
Hasret kaldım renklerine,
Bir de bu şehir,
Renklerine hasret kaldı.
Osman Ali Aydın

Osman Ali Aydın