Kelebeğim Şiiri

Kelebeğim Şiiri | Halil MANUŞ

Kelebeğim

Uçup geldin nerelerden?
Gül benekli kelebeğim
Ne haber var ötelerden?
Gül benekli kelebeğim.

Hangi gülü seçip kondun;
Nerde soluklanıp durdun,
Neresidir anayurdun?
Gül benekli kelebeğim.

Görmediğin yer kaldı mı?
Yel esip ayaz çaldı mı?
Dostların selam saldı mı?
Gül benekli kelebeğim

Sen geldin; geldi bahar, yaz
Gelene "git" demek olmaz
Gördüğünden bahset biraz
Gül benekli kelebeğim.

HALİL MANUŞ

Halil MANUŞ

Kelebeğim şiiri Halil Manuş hayvanlarla ilgili şiirler eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri amatör kısa şiirler

Arılar

Mini mini pırpırlar
Göz bebeklerimi uyarıyor
Biran dönüp bakıyorum
Hafif uğultular duyuyorum
Eğilince yere, görüyorum
Küçük çiçekli bitkilerin üzerinde
Vızvızlnıp duruyorlar
Ve uçuşuyorlar birsinden öbürüne
Bir de çok burun büküyorlar
Her çiçeği beğenmiyorlar
Nedenini merak ettim
Uzun uzadıya izledim
İzlerken dalmışım hayallere
Çimlerin üzerinde sızıp kalmışım
Bir imbat esintisiyle uyandım
İçim ürperdi aniden
Hemen toparlanıp kalktım
Onlarla vedalaştım
Ve uzaklaştım..

Buse Nur YANIK

Alo 153 Yaralı Köpek

Can taşıyan her kula Rab, şefkat emretmekte,
Yaralı hayvan hattı tüm gün hizmetimizde...

Aracını yavaş sür onları sakatlama!
Yaralı buldu isen sakın bırakıp kaçma...

Baktın ki yolda hayvan görmezden gelip geçme,
Rab'bin canciğerine hor görüp de tükürme...

153'ü ara nöbetçi hekimler var,
Sahipsiz dostlarıma şifa için hazırlar...

Rab bizi izlemekte iyilik, vesiledir,
Cehennemi beklerken affedilmişsindir...

Mehmet Tevfik Temiztürk

Mehmet Tevfik Temiztürk

Bukalemun

Ayakları kısa kısa
Dili ve kuyruğu uzun
Girdiği her ortamın
Rengini alır bukalemun

Ağır ağır dönen gözler
Yanıp yanıp sönen gözler
Bir yumulur bir açılır
Dörtbir yanı gören gözler

Çok ağırdır adımları
Yürür gibi durur gibi
Diliyle yakalar avını
Süngü ile vurur gibi

Ali YÜCE

Ali YÜCE

Mehveş'in Adaleti

Ahmet gördü bir koru,
Düştü gönlü hevese,
Tuttu bir dişi kumru,
Koydu onu kafese.

Küçücük kız kardeşi,
Dedi; "ver onu bana!"
Severdi o Mehveş'i,
Dedi; "Al olsun sana!"

Kumrunun eşi akşam,
Boş bulunca yuvayı,
Ah çekti buram buram,
Aradı hep ovayı.

Sonra buldu dostunu,
Mehveş'in duvarında,
Geldi serdi postunu,
Kafesin kenarında.

İki eş, gündüz, gece,
Konuşur, sevişirdi,
Mehveş dedi; iyice
Bir zalimim ben, şimdi:

Eşini ettim esir,
Yoldaşı gelmiş ağlar,
Yarab bu insan nedir ?
Niçin kuşları bağlar ?

Bu sözleri söylerken,
Açtı küçük zindanı,
İki kuş uçup birden,
Boyladılar ormanı.

Ziya GÖKALP

Ziya GÖKALP