Ezgi mola Teşekürler 2021-02-17
Hayvan Sevgisi Şiiri | MERVE PAÇAL
Hayvan Sevgisi
Hayvanları sevelim
Koruyalım onları
Onlar yaşadıkça
Bizde yaşayalım.
Sevimlidir hayvanlar
Sevelim onları
Yakmayalım canlarını
İncitmeyelim onları.
Onlarda bir canlı
Koruyalım onları
Onlar yaşadıkça
Bizde yaşıyoruz.
Hayvan Sevgisi şiiri eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler bilgilendirici şiirler dersimiz.com şiirleri öğrenci şiirleri amatör seçme şiirler şiir okul şiir sitesi
Hayvan Sevgisi Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Hayvan Sevgisi Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Önceki Yorumları Göster
İçerikle ilgili 48 yorum yazılmış.
Benzer Hayvanlarla İlgili Şiirler
Balarısı
Çiçeği var dalı var
Peteğinde balı var
Topu yok tüfeği yok
Küçücük bir iğnesi
Ufacık bir canı var
Dört kanadı var arının
Onlarla uçar dolaşır
Altı tane bacağı var
Çiçek tozu taşır ikisi
Dördü yürümeye yarar
Pembe misin sarı mısın
Beş gözlü dört kanatlı
Çok çalışkan arı mısın
Balın yüksek mühendisi
Peteğin mimarı mısın
Arılar güzeli ana arı
Doğduktan birkaç gün sonra
Göz kırpar erkek arılara
Çiftleşme uçuşuna çıkar
Öpüşürler koklaşırlar
Evlenirler havada
Kızdırma dişi arıyı
Çöp sokma kovanına
Sinirlenir sokar seni
Bu nasıl iş anlamadım
Kendi sokar kendi ölür
Kıyar kendi canına
Ali YÜCE
Ali YÜCE
Köpek Sadakati Temsil Eder
Şimdi ne bu kavram var ne vicdan düşüncesi,
Ne merhamet tanınır ne de sadakat hissi...
Zalim, azmış şekilde etrafa saldırmakta,
İyilerim istisna çok insan yanlışlıkta...
Yollarımız batıl merhamet güdülmüyor,
Merhamet hususunda Rab'bim dinlenilmiyor...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Kovaladığın O Köpek Aç Ve Susuz
Kapına kadar gelmiş, şahsından medet ummuş,
Sense kovalamışsın hayvan kaçmış, yok olmuş...
Mutlaka karnı açtı, evsiz ve terk edilmiş,
Belki bir gündür susuz aç ve yorgun gezinmiş...
Kendisine yer arar, biraz da dinlenecek,
Bir kap yemek verilse, cennete gidilecek...
Belki vesile idin Rab'bimin cennetine,
Apaçık bir bahane sense uydun nefsine...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Sebil Ve Güvercinler
Çözülen bir demetten indiler birer birer,
Bırak, yorgun başları bu taşlarda uyusun.
Tutuşmuş ruhlarına bir damla gözyaşı sun,
Bir sebile döküldü bembeyaz güvercinler...
Nihayetsiz çöllerin üstünden hep beraber
Geçerken bulmadılar ne bir ot ne bir yosun,
Ürkmeden su içsinler yavaşça, susun, susun!
Bir sebile döküldü bembeyaz güvercinler...
En son şarkılarını dağıtarak rüzgâra,
Beyaz boyunlarını uzattılar taslara...
Bir damla suya hasret gideceklermiş meğer.
Şimdi bomboş sebilden selviler bir şey sorar,
Hatırlatır uzayan dem çekişleri rüzgâr
Mermer basamaklarda uçuşur beyaz tüyler.
ZİYA OSMAN SABA
damla158