Ebeler Haftası 14 Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Ebeler Haftası 14
Ne emektar meslektir ebelik mesleğimiz,
Sağlık sektörlerinde hizmet verenlerimiz…
Anne bebek sağlığı doğum ve gelişimi,
Gebelik öncesi ve sonrası eğitimi…
Anne baba hazırlığı çocukluk hakkında,
Doğum nedir ne değil farkındalık sunmada…
Cinsel sağlık ve üreme sağlığımız ile
Hep aydınlanma işi gebelik teşhisiyle…
Ebe süreç yönetir bir programlar hazırlar,
Daha başka işlerle onlar yanımızdalar…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Ebeler Haftası 14 eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Ebeler Haftası 14 Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Ebeler Haftası 14 Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Ebeler ve Hemşireler Haftası Şiirleri
Hemşireler
Şifadır gülen yüzü, ilaçtır merhabası
İşi çok zordur ama, kutsaldır her çabası
Belki yakına düşer belki uzak yöreler
Meslekte her zorluğa, alışır hemşireler
Demiş bu işin başı 'insan sevmekle başlar'
Şefkatini gördükçe, bahara döner kışlar
Saklı sıkıntılara, bulunmazsa çareler
Gelir dinler derdini, bölüşür hemşireler
Eksik olmaz cebinden; telefon, kalem, çakmak
Biraz eskide kalmış, hilalli kepi takmak
İşi ciddiye alır, olmasa da 'bere'ler
Arada neşe saçar, gülüşür hemşireler
Hastaların başında, Allah eksik etmesin
Kimse kızıp onlara... Kin, husumet gütmesin
Uçuşurken çoğunun, yatağında pireler
Gece gündüz nöbette, çalışır hemşireler
Hürriyet Demir
2020 Hemşire Ebe Yılı 4
Hemşirelerin piri Florence Nightingale,
200'üncü yılı doğumu sebebiyle…
Anıp hatırlıyoruz hemşirelerimizi,
Aynı anda görev yapan ebelerimizi…
Çünkü o okul açmış hemşirelik hakkında,
Aynı anda hastane kendi adı altında…
200 kadar kitap bol sayıda makale,
Tıp için ışık yakmış çizdiği grafiklerle…
Bu yüzden yılım onun şahsı için adanmış,
Farkındalık sunulmuş alkışlarla anılmış…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Akgüvercinlerimiz / Hemşireler
Hastanelerin beyaz güvercinleri
Şifa dağıtıyor hünerli elleri
Doğrulmuyor hiç yirmi dört saat belleri
Tüm hastalara güç verir tatlı dilleri
Adamışlar kendilerini her insana
Taviz vermezler boş bir keyif için zamana
Koştururlar koridorlarda Ahhh-Amannn'a
Tüm insanlığa şifa dağıtır elleri
Bazı hasta iğne, bazısına serumu
Ağırlaşan hastaların acı durumu
Tüm şikayetler HEMŞİRELERİN sorunu
Ümit dağıtıyor fedakar gönülleri
Bazısından alır, bazısına verir kan
Bazı hastalar iyileşmiş gelmiş can
Bazı hastaya uzmanı yapmış Biopsi
Şefkat dağıtır o güler yüzleriyle hepsi
Hastanenin simgesi bayrağı beyaz
Hastaları taşıyan AMBULANS'ı beyaz
Ak güvercin HEMŞİRELER, giydiği beyaz
Onların şefkatli yürekleri bembeyaz
Ak yürekleriyle hizmet yarışındalar
Din, dil, ırk ayırmazlar cihan barışındalar
Hepsi de genç ve de enerjik yaşındalar
Yaşamın her anında hep iş başındalar
On iki Mayıstır HEMŞİRELER haftası
Serum, ilaç ve de kan isteyen hastası
Göreve koştu tabakta kaldı pastası
Onları mutlu eden taburcu hastası
Ak yüreğine yansımış Ak elbisesine
Hizmet için and içmişler son nefesine
Dünya bir vazo, konmuşlar çiçekçesine
Şifaların kokusudur şu HEMŞİRELER.
Bakmaz hastanın şivesiyle ,lehçesine
Elinden şifa sunar bir şiircesine
Fizik'e hizmeti, metafizikçesine
Acıların korkusudur şu HEMŞİRELER.
Sınırsızdır onların her hizmet alanı
Duyunca deprem, sel, yangın falan filanı
Kurtarmaya koşarlar her darda kalanı
Ömür ordusudur şu bizim HEMŞİRELER
Hastanın davetsiz misafiri sancıdır
Hasta olanlara sular dahi acıdır
Tüm HEMŞİRELER evlat ve kardeş bacıdır
Sancıların törpüsüdür şu HEMŞİRELER.
Her bir HEMŞİRE Doktorların ögesidir
Hem kutsal görevleri kendi töresidir
Al kuşaklı kep, ak güvercin yelesidir
Gönül ordusudur şu bizim HEMŞİRELER.
Bekir DERELİ
(Hemşireler Haftasına arz olunur.)
14 Mayıs 1988 Cumartesi
12 Kıta -13 Hece
Bekir DERELİ
Hemşireler Gününe
anamla organik bağımı koparan
ilk oydu
hatta kıçıma vuranda
çığlığıma ortak olurken
bende onu ilk tanıdığımda
anamın ak sütü gibi giyinmişti boydan
onlar taze yağan kar gibi
çocukların ilk sevinciydi sıcacık
gözlerimizdeki yaşa ortak olan onlardı
bir aşı kampanyasında
onlar beyaz bir güldü toplum bahçesinde
sevgileri dikensiz yüzleri çiğ damlası
onlar beyaz karanfildi
hastane koridorlarında mis gibi kokan
onlar karanlık gecelerde
gökyüzünde dolunaydı
bazen bir kızılay çadırında
bazende
bir depremde yıkık bir evin içinde
bir sıcak eldi çığlıklara uzanan
savaşlarda onları gördük
kan damlamış beyaz formaları
kan çanağı olmuş gözleriyle
merhem oldular sızılı yaralara
bazen çok sevdik onları
yaşama sevincini paylaştıklarında bizimle
bazen kin kustuk
ölüm haberleri verdiklerinde
yine de beyaz bir güvercin gibi
kanat gerdiler bize
bazen bir ana kadar sıcak
bir baba kadar sevecen
bir arkadaş kadar sırdaş oldular
bazen’de bir güneş gibi doğdular
hastane odasının penceresinden hasta yüzlerimize
gülen bir çift göz gibi
onları anlatmak yetmez kelimelerle
onlar yüreğimizin en derin yerinde
bir umut ışığı gibi
duruyorlar öylece
12 –mayıs—1998
Çetin Erdoğdu
Çetin Erdoğdu