Dünya Kadınlar Günü 11 Şiiri, Dünya Kadınlar Günü Şiirleri

Dünya Kadınlar Günü 11

Aklı yok zannedildi kadınların ve kızın,
Eve hapsedildi fikri ile akılsızın…

Denildi, okumasın kötü yola düşecek,
Denildi, konuşmasın sesi işitilecek…

İtildikçe itildi kapı arkalarına,
Azarlandı dövüldü gafil yalanlarına…

Daha yaşı gelmeden para ile satıldı,
Tasması olmasa da kölelik yaptırıldı…

Sokaktan geçemedi laf atanlarım vardı,
Gülümsediğinden kahpe gözüyle bakıldı…

Dişiydi bağışlanamadı hep aşağılandı,
İftiralar atıldı, öldürüldü yakıldı…

Oysa kadın yüceydi çocuk doğuran oydu,
Eve düzen sağlayan düşünceler onundu…

O, hep dik duruşluydu onurlu şerefliydi,
Erkeği ve kadını eğitip büyütendi…

Vatana ve millete asker yetiştirendi,
İlmi ve adaleti aşılayan kimseydi…

O, daima hocaydı çocuklar karşısında,
Edep, ahlak, din sağlayan Rab rızasında…

Kadın evde olmasa huzur erir giderdi,
Kadın hep münevverdi o, evin direğiydi…

Evin güzelliğiydi neşe kaynağıydı,
Kocasının desteği başının da tacıydı…

Bırak dövülmesini o incitilemezdi,
Ardında bir Rab vardı onun tesellisiydi…

İsterse çalışırdı hâkim olabilirdi,
Ya da bir öğretmen olup eğitebilirdi…

İsterse hiç çalışmaz ev kadını kalırdı,
Çoluk çocuk işlerini tastamam yapardı…

Ev kadını da olsa hak isteyebilirdi,
Çocuğa bakma dâhil görevleri değildi…

Çünkü saygısı vardı ücret istemiyordu,
Rab rızası da vardı gönüllü oluyordu…

Kadın, hep akıllıydı kadın hep dikkatliydi,
Yanlışı sevmiyordu fikri hep en iyiydi…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK