Domuz Gribi Günü 6 Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Domuz Gribi Günü 6
Soy sülale sürdürüp denge düzen sağlayan,
Hayvan türlerimizden kendi hallerine can…
Belli başlı hisler ile yaşam sürdürmesinde,
Rabbimiz tarafından merhamet gereğinde…
Ne kargaşa düşünür ne Rabbe isyan eder?
Bizler denge bozmazsak bir görev icra eder…
Hastalığı da olacaktır geçip geçmeyecek,
Can taşıdığından acı çile çekecek…
Bulaştırmalarıyla zoonoz özellikle,
Rabbin kullarındanız merhameti bilmekle…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Domuz Gribi Günü 6 eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Domuz Gribi Günü 6 Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Domuz Gribi Günü 6 Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Hayvanlarla İlgili Şiirler
Anlat Guguk Kuşu
Anlamasam da dilinden
Anlat bana guguk kuşu
Memleketinden, ilinden
Anlat bana guguk kuşu
Nerde yurdun nerde eşin
Doğmaz mı oldu güneşin
Sönmüyor mu aşk ateşin
Anlat bana guguk kuşu
Söyle; kimsin, kimlerdensin
Neler yersin ne içersin
Nereye konar göçersin
Anlat bana guguk kuşu
Ayrıldığın yar mi vardı
Sevdiğini el mi aldı
Dert çekmek sana mı kaldı
Anlat bana guguk kuşu
Halil'i dost bil kendine
Sırt dönerek garez, kine
Konuşalım senle yine
Anlat bana guguk kuşu
HALİL MANUŞ
Halil MANUŞ
Alaycı Zürafa
Ben Alaycı Zürafayım
Herkesle alay ederim
Eller giderken Mersin'e
Ben tersine giderim.
Gecem gündüzüm makara
Dalga geçerim her zaman
İşim gücüm tıkırında
Tanır beni bütün orman.
Bücür bücür hayvanlara
Yükseklerden bakıyorum
Var mı benden daha asil
Diye meydan okuyorum.
İsmail MALATYA
İsmail MALATYA
Dünya Kediler Günü 2
Onlar sadık dostlardır biz zeki varlıklara,
Anlayışlı olurlar kalpten vefalılara...
Onlar yürekli canlı sanki düşünceliler,
Bizler mutlu oldukça adeta sevinirler...
Aşkla, merhametle sev o ince ruhluları,
Rab'bimiz aynı Rab'dır hiç incitme onları...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehveş'in Adaleti
Ahmet gördü bir koru,
Düştü gönlü hevese,
Tuttu bir dişi kumru,
Koydu onu kafese.
Küçücük kız kardeşi,
Dedi; "ver onu bana!"
Severdi o Mehveş'i,
Dedi; "Al olsun sana!"
Kumrunun eşi akşam,
Boş bulunca yuvayı,
Ah çekti buram buram,
Aradı hep ovayı.
Sonra buldu dostunu,
Mehveş'in duvarında,
Geldi serdi postunu,
Kafesin kenarında.
İki eş, gündüz, gece,
Konuşur, sevişirdi,
Mehveş dedi; iyice
Bir zalimim ben, şimdi:
Eşini ettim esir,
Yoldaşı gelmiş ağlar,
Yarab bu insan nedir ?
Niçin kuşları bağlar ?
Bu sözleri söylerken,
Açtı küçük zindanı,
İki kuş uçup birden,
Boyladılar ormanı.
Ziya GÖKALP
Ziya GÖKALP