Doğamın Kokusu Şiiri | MUHAMMMED DİNÇER
Doğamın Kokusu
DOĞANIN KOKUSU
BİR HOŞ EDER İNSANI
ÇİÇEK KARANFİL
NE YAPAR İNSANI
DOĞADAKİ KOKULAR
LALE GÜL ÇİĞDEM
KOKLAYINCA İÇİNDEN GEÇER
KOKLAYINCA İNSAN
DOĞANIN KOKUSUNU
KİRLETMEYELİM DOSTLAR
PİŞMAN OLURSUNUZ SONRA
PİS KOKUYU ALINCA
MUHAMMED DİNÇER BOLU GEREDE
MUHAMMMED DİNÇER Doğamın Kokusu şiiri eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler bilgilendirici şiirler dersimiz.com şiirleri öğrenci şiirleri amatör seçme şiirler şiir okul şiir sitesi
Doğamın Kokusu Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Doğamın Kokusu Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Doğa İle ilgili Şiirler
Doğa, Hepimizin Korumalıyız
Doğa yok ediliyor tabiat bırakılmıyor,
Ormanlar yakılıyor önlemler alınmıyor.
Göller kurutuluyor, binalar dikmek için,
Türler bırakılmıyor fabrika kurmak için.
Hayvanlarımız ölür bencilliklerimizden,
Umursamamazlıklar silinmez yüreklerden.
Acil önlemler gerek doğa varlığımıza,
Sert cezalar lazım kusurlularımıza.
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Koru Doğayı
Bir fabrika dumanı
Öldürür doğayı
Bir kamp ateşi
Tam bir orman dehşeti.
Doğa sunar nimetini
Biz bilmeyiz kıymetini
Güzellikleriyle beraber
Süsler çevremizi.
Koru doğayı,koru doğayı
Kirletirsek burayı
Ormanları yok etme
Canlıları tüketme.
Kader Türe
Rüya
Kapadım gözlerimi
Kurmak için hayaller
Bağ, bahçe, dere, tepe
Ve daha neler, neler
Öncelikle kuş oldum
Uçarak kondum güle
Ötmeye başlayınca
Güller geldiler dile
Gül deyip geçmemeli
Hepsinin başka adı
Lale, sümbül, papatya;
Fesleğen, kasımpatı...
Dediler: "Sen bülbülsün;
Gül dalında şakıyan
Gördüğün rüya idi
Şimdi uykudan uyan"
HALİL MANUŞ
Halil MANUŞ
Gün Dönümü
Sabah horoz sesiyle uyandım
Aradan biraz geçti zaman
Dışarıya çıktım baktım ufka
Çıkıyordu güneş yavaş yavaş
Gözlerim kamaşıncaya kadar seyrettim
Ve bir zaman sonra girdim içeriye
Aldım elime kağıt kalem
Çizdim güneşin doğuşunu uzunca bir zaman
Güneş yükseldikçe yükseliyordu bayrak gibi
Bir şeyler anlatıyordu anlayana sımsıcak
Aldım elime kağıt kalem
Buraya kadar olan mısraları yazdım
Güneş yükseldi yükseldi tam tepe noktamıza erişti
Koydum kafamı beyaz örtülü yastığa
Uyandım ki vakit ikindi olmuş biraz üşümüş gibiyim
Çıktım dışarıya bahçeye ısındım yaz güneşiyle
Bulunduğum yer şehrin yüksekçe mevkisinde
Yüz metre aşağıdaki boş arazide futbol oynayan çocuklar
Uzun uzun seyrettim güneşin sıcaklığında
Düşündüm çocukluk yıllarımı hey gidi günler hey
Güneş yavaş yavaş batı istikametinde inişte
Dağın yükseltisi gölge ediyordu şehrin yarısını
Ovayıda yavaş yavaş görüyor gibiyim alaca
Girdim içeriye alelacele hemen
Aldım içeride kağıt ile kalemi elime
Düşündüm uyandıktan sonra yaptıklarımı
İki yastık koydum başımın altına
Yazdım buraya kadar olan mısraları
Tekrar çıktım dışarıya bu defa yönüm batıya
Güneş batma noktasında yakaladım gitmeden
Gözden kayboluncaya kadar seyrettim doya doya
Kaldım dışarıda karanlık oluncaya kadar zaman
Girdim içeriye yaktım gece lambasını
Düşündüm yaşadığım otuzyediye varan yıllarımı
Bir günde dahi hissediyor insan yaşadığı bir yılı
Bir ömrü bile hissediyor bir günde insanoğlu
Düşündüm bir gün yaşayan canlıları
Birkaç gün yaşayan böceklerde var
Canlıların tadıyor hepsi ortak hayatı
Kimisi uzun tadıyor kimisi ise kısa
Kapattım bir zaman gece lambasını
Açtım lambanın en fazla aydınlatanını
Aldım kağıt ile kalemimi elime
Nihayete erdirdim şiirimin mısralarını
Fatih Mehmet Karaca
Fatih Mehmet KARACA