Ayşece Şiiri

Ayşece Şiiri | Ali YÜCE

Ayşece

Hem yoktu hem vardı
Büyük bir kentin
Gecekondu semtinde
Küçük bir kız vardı
Adı Ayşece

Nar tanesi kar tanesi
Anasının bir tanesi
Gözleri vardı boncuk
Elleri vardı pamuk
Herkes onu çok severdi

Günlerden bir gün
Gide de gelmeye o gün
Bulut oldu yel oldu
Yağmur yağdı sel oldu
Alıp götürdü evini anasını
Ayşece'yi öksüz koydu

Bir bekledi iki bekledi
Ayşece'nin babası
Eli balyoz dili yılan
Bir kadınla evlendi
Dövdü günde üç öğün
Güzel kızı çirkin analık
Yanık ekmek yedirdi
Su içirdi boz bulanık

Evden kaçtı Ayşece
Az gitti uz gitti
Kırk gece kırk gündüz gitti
Baktı analık arkasında
Ha ulaştı ha ulaşacak
Bir kayaya seslendi

Açıl kayam açıl
Şıkırt açıldı kaya
Ayşece girdi içine
Kapan kayam kapan
Şıkırt kapandı kaya
Güzel Ayşece içerde
Eteği dışarda kaldı

Gördü eteği analık
Yalancıktan ağladı
Açıl kayam açıl
Kaya açılmadı
Bir gelinböceği olup
Pır pır uçmaya başladı
Bakakaldı analık

Ali YÜCE

Ali YÜCE

çocuk şiirleri okul şiirleri eğitici şiirler öğretici şiirler amatör şiirler şiirlerimiz öğrenci şiirleri belirli gün ve haftalar şiirleri

Sarı Yaprak

Sarı yaprak sarı yaprak,
Düşüyorsun yere, sarı yaprak.

Binip geliyorsun hızlı yele,
Düşerken birden yere.

Hiçbir şey olmasın diye,
Uzatayım elimi sana.

Döne döne, kaya kaya,
Düşsene avucumun ortasına.

Azat RAHMANOV

Azat RAHMANOV

Aile,milletin temel birimi

Anne,baba,çocuklardan oluşan,
Aile,milletin temel birimi;
İşleviyle,gönüllere doluşan
Aile,milletin temel birimi.

Kız,erkek her gencin,özlemidir o,
Umutlar taşıyan,bir gemidir o,
Toplumun,en kutsal,düzenidir o,
Aile,milletin temel birimi.

Yapısı,işlevi hiç değişmeden,
Geçmiş(i) ,geleceği olan bir düzen;
Çocuğu büyütüp ve ilk eğiten
Aile,milletin temel birimi.

Mutlu ve huzurlu olan aile,
Millete güç verir,asaletiyle;
Devlet de güç bulur,bundan haliyle
Aile,milletin temel birimi.

MÜZEYYEN TURAN

Neşe Dolar İnsan

23 Nisan neşe dolar insan .
Bu benim hakkım yaşamak ise büyük bi şansım.
Atatürk'e teşekkür ederiz ellerinden öper .
O mavi gözleri denizleri aşar .
Vermiş bize bu sevinci .

Aybüke Akıncı

Geçmiş

Gide gide nereye vardım
Karlı bozkırda koşup koşup
Bodur bir ağaç kaldı belleğimde
Gümüş yüzükler gibi incelmiş

Babam didinirmiş hababam
Fincan çekilirmiş sırtına
Uzun ırmakları yorgunluğun
Oturma odamızda geçermiş

Derken gökyüzü girmiş araya
Derken giriş o giriş
İbrişim örülü bencilliğimi
Büküp eğiren hep kelimelermiş

Bir çağ adı gibi hep anılacak
Diye düşünmüştüm ama değilmiş
Ey özenle dokunmuş sırmalı kumaş
Bir kez bile giyilmeden eskimiş

Gide gide nereye vardım
Karlı bozkırda koşup koşup
Bodur bir ağaç kaldı belleğimde
Gümüş yüzükler gibi incelmiş

Hilmi YAVUZ

Hilmi YAVUZ