Yangından Korunma Haftası 3 Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Yangından Korunma Haftası 3
Bir kibrit dahi yeter, tedbir almadığında,
Ardından koca yangın ehli olmadığında...
Araman, gerekirdi her ihmalin ardında,
Unutma, 177 orman yangınlarında...
Ya da 110'u ara evdeki yangınlarda,
Geç kalman büyük hata bir yangın ortasında...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Yangından Korunma Haftası 3 eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Yangından Korunma Haftası 3 Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Yangından Korunma Haftası 3 Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Yangından Korunma Haftası Şiirleri
Yangın Var
Çevrildi sıfır sıfır,
Bir ses dedi: Çabuk yangın!
Arazözler hazırlandı,
Dan, dan dedi sesi çanın.
Çatısından alev almış
Eski bir köşk kavruluyor,
Çatır, çatır çatırdayan
Duvar, tavan devriliyor.
Pencerede bir anne var,
"Yavrum, yavrum", diye ağlar
Çılgın gibi bağırırken,
Yıkılır kalın duvarlar.
Arazözler yetişince,
Hortumlar, sıktı suyu,
Harcandı hep birer birer,
Sarnıç, depo, havuz, kuyu.
Bir tarafta can pazarı,
Her tarafı sarmış alev!
Bir de genişlerse yangın
Korku dolaşır ev ev.
Yangın için dikkatli ol,
Kibrit yakma, çakmak yakma.
Tutuşturma kâğıt mağıt,
Karşısına geçip bakma.
Bir kıvılcım yangın demek,
Yangın ise bir felaket.
Elde değil olmaması,
İtfaiye var bereket.
Mümtaz Zeki TAŞKIN
Mümtaz Zeki TAŞKIN
İtfaiye Haftası 2
Güncelliği tükenmez kazalar başımızda,
Onlar hep yetişirler bir anda karşımızda…
Ocak açık kalınca ya da felaketlerde,
Telefon kadar yakın onlar hep ensemizde…
İtfaiyeciler dost yangından kurtarırlar,
Pencereden dalarak, canı hiçe sayarlar…
Mehmet Tevfik Temiztürk
Mehmet Tevfik Temiztürk
Yangın
Telefon yokken kentlerde,
Yangın çıkınca bir yerde,
Dumanı, ilk gören adam
Seçerek yüksek bir dam:
"Yangın vaar!" diye inlerdi.
O, ne korkulu günlerdi
Çoluk, çocuk, hoca, hacı,
Bir o kadar tulumbacı,
Takır takım koşarak,
Yangın yerine giderdi.
Çoğu kez onlar gelmeden,
Yangın evi kül ederdi.
İtfaiye kuruldu da
Yangın derdi sona erdi.
Mehmet Necati ÖNGAY
Mehmet Necati ÖNGAY
Orman Yangını
İkimizin de ateşe ihtiyacı vardı
Evlerimizden uzakta geçirdiğimiz
Kamp günlerinde...
Üşüdüğümüz anlarda ısınmak,
Karanlıktan kurtulmak,
Acıkınca yemeklerimizi ısıtmak için...
İkimizin de ateşe ihtiyacı vardı...
Sen yakmasan belki ben yakacaktım...
Sen yaktın diye ben odun atmasa mıydım?
Amaç ateş yakmaktı sadece
İhtiyaca binaen...
Amacımız Beyoğlu sokaklarındaki gibi
Tarihi evleri kundaklayıp
Yerine beton binalar dikmek değildi ki?
Sadece ateşe ihtiyacımız vardı...
Sadece rüzgarın çıkacağını kestiremedik
Rüzgarın çıkıp alevleri dağıtacağını,
Masum bir ateşi yangına çevireceğini,
Etrafa korku saçacağını kestiremedik...
Bilemedik her tarafa uzanıp, her şeyi yakacağını
Bilemedik ormana sıçrayıp önünün alınamayacağını...
Bir şeyler yapmalıyız, söndürmeliyiz bu yangını
Engellemeliyiz memleket faciasına dönüşmeden...
Yanacak olan sadece sen ve ben değiliz
Kuru ağaçlar da yanacak, yaşlar da...
Yıllanmışlar da yanacak, yeni filizlenenler de...
Geçmiş yanacak, bugün yanacak,
Daha da kötüsü yarınlarımız yanacak...
05.01.2002
23: 05
Mert Aşık
Mert Aşık