Son Kardelen-2 Şiiri

Son Kardelen-2 Şiiri | Adil BÜYÜKÇOLAK

Son Kardelen-2

Sıradan değilsin ama insansın
Biz kömürüz sen değerli elmassın
Göklerin en Sevgili Ahmet'isin
Yerin MUHAMMED-İ Mustafa'sısın...

Seni anmak, titretir bu kalpleri
Sol kafese götürür sağ elleri
Salâvatlar söyletir lâl dilleri
Aşkın diriltir ölü gönülleri

İnsanlığa rahmet rehber seçilen
Cennetin müjdecisi yol gösteren
Peygamberlerin sonuncususun sen
Zemheri ayazında son kardelen

Adil BÜYÜKÇOLAK

Adil BÜYÜKÇOLAK

Son Kardelen Kutlu Doğum Haftası Çocuk Şiirleri Peygamberimiz Hz. Muhammed Kutlu Doğum Şiirleri Eğitici Şiirler Öğretici Şiirler Adil BÜYÜKÇOLAK

Sevgili Peygamberim

Sönmez iman güneşin
Sevgili Peygamberim
Dünyada yoktur eşin
Sevgili Peygamberim

Yoluna revan olduk
Boştuk, nurunla dolduk
Ballar balını bulduk
Sevgili Peygamberim

Dertlerime ilacım
Himmetine muhtacım
Sensin benim baş tacım
Sevgili Peygamberim

Hayatsın tenimizde
Gülsün gülşenimizde
Cansın bedenimizde
Sevgili Peygamberim

Çocukların göz nuru
Ümmetinin gururu
Gönlümüzün süruru
Sevgili Peygamberim

Peteğimizde balsın
Bayrağımızda alsın
Sevgin bizlere kalsın
Sevgili Peygamberim

Karanlığa güneş ol
Aşk ol kalbimize dol
Budur yarınlara yol
Sevgili Peygamberim

Açılır gonca güller
Gül kokar bizim iller
Adını anar diller
Sevgili Peygamberim

M.NİHAT MALKOÇ

M.NİHAT MALKOÇ

Gülümsüyor

(Peygamberim gönül erim)
Güller açar gül yüzünde,
Hem neşede hem hüzünde,
Gecesinde gündüzünde,
Allah için gülümsüyor
.
Çağlar öncesi sonrası,
Adem peygamber tebası,
Halil ibrahim sofrası,
Peygambere gülümsüyor.

Melekler safa girince,
Yedi kat gök geçilince,
Ümmet ona verilince,
Allah için gülümsüyor.

Ahmet Yazıcıoğlu

Ahmet Yazıcıoğlu

Ey Yüce Peygamberim

571 'DE DOĞDUN YÜCE MUHAMMED
SAYENDE MUTLULUK DOLDU MEDİNE MEKKE
PUTLAR,HİRİSTİYANLIK GİTTİ
GELDİ MÜSLÜMANLIK
SENİN KUTLU DOĞUM HAFTAN
BİZİM İÇİN BİR MUTLULUK
BİZE DOĞRU YOLU GÖSTEREN
BİZE ÖĞÜT VEREN
SENSİN YÜCE MUHAMMED
ÇOK KÖTÜ GÜNLERDİ
YENDİN SEN O GÜNLERİ
SENİ BİZE GÖNDEREN
SEVGİ DOLU ALLAH'IM

Anonim

Hüzün Yılı / Senetül Hüzün

Hüzün yılını yaşarken,
Acılar arka arkaya gelmişti.
Önce büyük oğlun Kasım'ı,
Toprağa verdin ellerinle.
Ardından diğer oğlun Abdullah'ı.
Sonra amcan Ebu Talibi.
Ne çok anardın iyiliklerini.
Üç gün sonra da,
Hatice annemizi.
İslam'ın biricik çiçeğini,
Ömrünün gerçeğini,
Kasımla Abdullah'ın annesini,
Topraklar aldı senden.
Hüzünler sıralanmıştı yüreğine.
Seni üzecek sözleri,
Dolamıştı müşrikler diline.
Neslin kesildi dediler.
Hayır, işte biz buradayız.
Seni seven bir orduyuz.
Sana verilen Kevser'le gururluyuz.
Biz ve çocuklarımız.
Acılar sıralanmıştı yüreğine.
Yaşlar doldu gözlerine.
Karşıdaki dağa seslendin.
Ey dağ dedin.
Ey dağ, benim başıma gelen,
Senin başına gelseydi dayanamaz yıkılırdın.
Bir acı akşamında,
Cebrail geldi.
Kalk dedi.
Bitecek artık acılar.
Şimdi miraç vakti.
Kavuşma vakti.
Vuslat ile geçecek hepsi.


Miraçta makamın gösterilmişti.
Ben burada kalayım o zaman dedin.
Hayır dediler henüz değil ki;
Dünya'da bitmedi yaşanacak günün.
Ya Resulullah, buralara nasıl döndün?
O makamından sonra.
Bu topraklara nasıl alıştın?
Toprakla teyemmüm yapılır ya.
Bu senin toprağa basmandandır.
Senin mübarek ayağınla,
Bastığın topraklar nur oluyordu.
Tuttuğun dallar gül oluyordu.
Haykırıyordun putlar kırılıyordu.
Şehadeti haykırıyordun.
Şirkin cümlesi yok oluyordu.
Zaten doğduğun zamanda da öyle olmuştu.
Putlar yüz üstü düşmüştü.
Mecusi'nin ateşi sönmüştü.
Mazlumun gözyaşı dinmişti.
Bırakın dedin,
Dünya onların olsun.
Bize Allah yetmez mi?
Dünya tuzak dedin.
Bize cennet yetmez mi?
Giderken ben sizi beklerim dedin.
Kevser'in başında.
Buna şüphem yok ama.
Ben Kevser'e gelir miyim?Bilmiyorum.
Niye mi? Biliyorsun işte günahlarım.
Senin ölçünde yaşayamadım.
Kur'anın emirlerini taşıyamadım.
Ne Kevser'e ne de sana şüphem var.
Ben Dünyayı kalbimden çıkaramadım.

Osman Ali AYDIN

Osman Ali Aydın