Renklerine Hasret Kaldım Şiiri | Osman Ali Aydın
Renklerine Hasret Kaldım
Gittin ya buralardan,
Bu şehir sana hasret kaldı.
El sallamanı gördüm aralardan.
Gözlerimin önünde bir set kaldı.
Bir ben şahit oldum gidişine,
Bir de sabah güneşi.
Saat gösterirken tam beşi.
Güneş doğmakta kararsız kaldı.
Nasıl akşam ettiğimi o gün,
Bir ben bilirim,
Bir de bu şehir.
Karanlık bir günü yaşadım sanki,
Bu şehrin ışıkları;
Yanmıyor mu bu akşam?
Yoksa ışıklar mı?
Bana sönük kaldı.
Bu şehirle birlikte,
Hasret kaldım renklerine.
Şimdi ki;
Yaşadığın şehri terk etme ne olur,
Alışmıştır kokuna,
Güzelliğine ,dokuna,
Şimdi bu şehir,
Renklerine hasret kaldı.
Bir ben,
Bir de gözlerim,
Hasret kaldım renklerine,
Bir de bu şehir,
Renklerine hasret kaldı.
Osman Ali Aydın
Renklerine Hasret Kaldım eğitici şiirler okul şiirleri çocuk şiirleri öğrenci şiirleri öğretici şiirler Osman Ali Aydın
Renklerine Hasret Kaldım Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Renklerine Hasret Kaldım Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Sevgi - Barış - Dostluk - Kardeşlik Şiirleri
Dünya Arkadaşlık Günü
Danışabileceğin ve sohbet edeceğin,
Oturup kalkacağın ya da dertleşeceğin...
Dost, arkadaş demektir belirli günü olmaz,
Derdin paylaşılırsa dost için yük sayılmaz...
Zora düştüğün günde arkadaş aranılır,
Kâr, zarar, acı, hüzün ne varsa paylaşılır...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Yalnızlık Yolsuzu
Gözlerimdeki masumluk
Aratmaz bana seni
Kalbimde ki yorgunluk
Belli eder kalbini
Gelir ağlar sana
Yüreğini dağlar
Sonra da anlarsın
Seni kullanıp atar
Ruhsuz halinle gelme bana
Çok yordun anla
Sessizliğin tıpkı gece gibiydi
Yıldızlar bile yetersiz aydınlatmaya
Müzeyyen Sena ÖZKAN
Kardeşlik Haftası
Sevgi kalbin içinde biz bağışlayıcıyız,
Duygular karşılıklı, kardeşlikte hep varız...
Mutlu bir toplumdayız, aileyiz her birimiz,
Burada herkes çevre, toplum bizim evimiz...
Kardeşlik haftasında, sevgi, saygı pekişsin,
Kusursuz insan yoktur, sevgimiz bütünleşsin...
Mehmet Tevfik Temiztürk
Mehmet Tevfik Temiztürk
Mavi Gözlü Dev
MAVİ GÖZLÜ DEV
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bir dev gibi seviyordu dev.
Ve elleri öyle büyük işler için
hazırlanmıştı ki devin,
yapamazdı yapısını,
çalamazdı kapısını
bahçesinde ebruliiii
hanımeli
açan evin.
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Mini minnacıktı kadın.
Rahata acıktı kadın
yoruldu devin büyük yolunda.
Ve elveda! deyip mavi gözlü deve,
girdi zengin bir cücenin kolunda
bahçesinde ebruliiii
hanımeli
açan eve.
Şimdi anlıyor ki mavi gözlü dev,
dev gibi sevgilere mezar bile olamaz:
bahçesinde ebruliiiii
hanımeli
açan ev..
Nazım HİKMET
Büşra Akış