Örnek Al Atatürk'ü Şiiri

Örnek Al Atatürk'ü Şiiri | Halil MANUŞ

Örnek Al Atatürk'ü

Takdirle kutlarım Bilal'i
Örnek almış Atatürk'ü
Rehber edinmiş hilali
Yaşasın kalplerde ülkü

Kimdir diye sorma sakın
Yakın tarihe bir bakın
Saldırırken akın, akın
Düşmanı yenendir çünkü

Parçalanıp bölünürken
Çıkarak Samsun'a erken
Sivas ve Amasya derken
Yeniden yüceltti Türk'ü

Birlik için göster gayret
Sakın ola etme hayret
Büyük küçük onca devlet
Bizim topraklardı dünkü

Türksün; Türk gibi de yaşa
Adın yazılsın dağ, taşa
Yarın geçtiğinde başa
Adaletle yönet mülkü.

HALİL MANUŞ

Halil MANUŞ

Örnek Al Atatürk'ü şiiri Halil MANUŞ şiirleri eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler bilgilendirici şiirler dersimiz.com şiirleri öğrenci şiirleri amatör seçme şiirler şiir okul şiir sitesi

Büyük Gaziye

Sen ki hilkat denilen ummanın
En büyük incisisin
O, bu ulvi vatanın talihinin
En güzel yıldızıdır
Bir dehaet ki güneşten yüksek
Ve semavat ile ünsiyeti var

Sen dururken ona gelmez noksan
Kaplıdır toprağı zırhınla senin
Hep rehakar değil ey Gazi
Bu müsellah vatanın sen hem de
Ebedi bekçisisin

Bu mesalip'zede cemiyyete sen
Yeniden bir vatan ettin ihda
Görüyor şevk-i tuluunla senin
Yeni bir iyd-i zafer İstanbul
Kendi asar-ı dehanın belki
Sen de hayretçisisin
Kainatlarda tecelli buyuran
Halik'ın sende o hasiyyeti var

Abdülhak Hamit Tarhan

Abdülhak Hamit Tarhan

Yaşadı Atatürk

O Yaşadı

O Kötü Günleri

Tüm Çocukları Sevdi

Herkes Bildi Bunu



23 nisanı

O Armağan Etti

Çünkü O Çocukları Seviyordu

Çocuklarda Onu



Gönderen : MERYEM MUTLU

MERYEM MUTLU

Atam Sen Olmasaydın

Atam sen olmasaydın
Türkiye yok olurdu
Sen bizi düşmanlardan kurtardın
Mutluyuz her an
Atam sen olmasaydın

Atam sen olmasaydın
Hayatta kalamazdık
Bu güne kadar gelemezdik
Atam sen olmasaydın

Emine Nur GÜLTEN

Mustafa Kemal'in Kağnısı

Yediyordu Elif kağnısını,
Kara geceden geceden.
Sankim elif elif uzuyordu, inceliyordu,
Uzak cephelerin acısıydı gıcırtılar,
İnliyordu dağın ardı, yasla,
Her bir heceden heceden.

Mustafa Kemal'in kağnısı derdi, kağnısına
Mermi taşırdı öteye, dağ taş aşardı.
Çabuk giderdi, çok götürürdü Elifçik,
Nam salmıştı asker içinde.
Bu kez yine herkesten evvel almıştı yükünü,
Doğrulmuştu yola önceden önceden.

Öküzleriyle kardeş gibiydi Elif,
Yemezdi, içmezdi, yemeden içmeden onlar,
Kocabaş, çok ihtiyardı, çok zayıftı,
Mahzundu bütün bütün Sarıkız, yanısıra,
Gecenin ulu ağırlığına karşı,
Hafiftiler, inceden inceden.

İriydi Elif, kuvvetliydi kağnı başında.
Elma elmaydı yanakları, üzüm üzümdü gözleri,
Kınalı ellerinden rüzgar geçerdi daim;
Toprak gülümserdi çarıklı ayaklarına.
Alını, yeşilini kapmıştı, geçirmişti,
Niceden, niceden.

Durdu birdenbire Kocabaş, ova bayır durdu,
Nazar mı değdi göklerden, ne?
Dah etti, yok. Dahha dedi gitmez,
Ta gerilerden başka kağnılar yetişti geçti gacur gucur
Nasıl dururdu Mustafa Kemal'in kağnısı
Kahroldu Elifçik, düşünceden düşünceden.

Aman Kocabaş, ayağını öpeyim Kocabaş,
Vur beni, öldür beni, koma yollarda beni.
Geçer götürür ana, çocuk, mermisini askerciğin,
Koma yollarda beni, kulun köpeğin olayım.
Bak hele üzerimden ses seda uzaklaşır,
Düşerim gerilere, iyceden iyceden.

Kocabaş yığıldı çamura,
Büyüdü gözleri, büyüdü yürek kadar,
Örtüldü gözleri örtüldü hep.
Kalır mı Mustafa Kemal'in kağnısı, bacım.
Kocabaşın yerine koştu kendini Elifçik,
Yürüdü düşman üstüne, yüceden yüceden.

Fazıl Hüsnü DAĞLARCA

Fazıl Hüsnü DAĞLARCA