Öğretmenin Vedası Şiiri

Öğretmenin Vedası Şiiri | Fatma AYDEMİR

Öğretmenin Vedası

ÖĞRETMENİN VEDASI
Gidiyorum... Bir yanımda emeklerim,
Bir yanımda uçsuz bucaksız hayallerim.
Sizlerde yaşayacak onlar şimdi.
Bir damla gözyaşına kıyamadığım,
İçimin derdi, saçımın akı çocuklar...
Yavrularım...Evlâtlarım,
Kınalı kuzularım,
Avucu reyhan kokulu küçük dağlarım.
Kiminiz büyüdü, heybetiyle
Nam saldı, kâh korku yedi âleme,
Hatta bana bile!...
Kiminiz kurudu, kara saban arkasında
Ufalandı eller, parçalandı yürekleriniz
Toprakla beraber...Sevgisiz...
Kiminiz, daha çiçek açmadan meyve verdiniz...
Bu ihtiyarın derdi nedir bilir misiniz?
Dört adam,
Çıkacak mı benim dört kolluyu taşıyan?...
Ve olacak mı acep öbür tarafta
Yepyeni bir kara tahtam...
Benimle zamanı gelince oynadın da hazla
Alışamadığım dört duvar arasında ne işin vardı!
Hep benden önce oradaydın ne yazın ne kışın vardı...
İlk harfler, heceler, sözcükler derken
Ve o mabede seninle gelip giderken
Tutuştu ellerimiz birleşti gözlerimiz.
Karga seslerinin rüzgârlara karıştığı bir son yazdı
Son göz göze gelişimizde...
Buruk tebessümlerinle beni ağlatmıştın
ÖĞRETMENİM,CANIM....

Fatma AYDEMİR

Fatma AYDEMİR

24 Kasım Öğretmenler Günü şiirler Fatma AYDEMİR

Öğretmen Nihat Bey Ve Öğrencileri

Bir ciddiyet timsali güler yüzlü eğitmen,
Çocukları çok sever o, tam bir öğretmen...

Hep biri tercih eder, bir her işin başıdır,
Temel sağlam olunca tüm engeller aşılır...

Nihat öğretmenimiz sen, ne yüce vasıfsın,
Biz seni çok severiz bizim baş tacımızsın...

Ayrılma ve hiç gitme öğret bildiklerini,
Tecrübelerin ki çok esirgeme bilgini...

Mehmet Tevfik Temiztürk

Mehmet Tevfik Temiztürk

Köy Öğretmeni

Tezek kokar ellerim
Köy öğretmeniyim ben...
Coşkun akar sellerim
Köy öğretmeniyim ben...

Ağılda süt sağarım
Karanlığa doğarım
Rahmet olup yağarım
Köy öğretmeniyim ben...

Göklere değer başım
Kuru ekmektir aşım
Bulutlar arkadaşım
Köy öğretmeniyim ben...

Çağlayanım, coşkun sel
Kemençede, sazda tel
Tanımam hiçbir engel
Köy öğretmeniyim ben...

Veren elim namlıdır
Evim toprak damlıdır
Yürekçiğim gamlıdır
Köy öğretmeniyim ben...

Kürsülerde hocayım
Zihne bilgi saçayım
Köyde tüten bacayım
Köy öğretmeniyim ben...

Alından akan terim
İrfan safında erim
Tandır ekmeği yerim
Köy öğretmeniyim ben...

Köylünün sağ koluyum
Hakikatin yoluyum
Bilsen ne çok doluyum
Köy öğretmeniyim ben...

Çocuklardır sermayem
Aydınlık yoldur gayem
İşte budur hikâyem
Köy öğretmeniyim ben...

M. Nihat MALKOÇ

M.Nihat MALKOÇ

Beni Eğitin

Eğitin beni, çocukluğumdan başlayarak
Alfabemi öğretin bana.
Çökmüş, yıkılmış umutlar içinde
Gülmeyi, filizlenmeyi öğretin,

Eğitin beni.
Tutun kolumdan gezdirin toprağımın üstünde,
Vatanımın dört bir yanını sevmeyi öğretin

Eğitin beni.
Çıkarın beni semalara uçmayı öğretin,
Atın beni deryalara yüzmeyi öğretin,

Eğitin beni.
Güneşi gösterin bana yağmurlu günde,
Kardeşliği öğretin,
Suç aramayın geçmişte, dünde,
Geleceği öğretin,

Eğitin beni.
Tutun elimdeki silâhı savaşmayı öğretin,
Millet için milletçe yaşamayı,
Korunmayı öğretin,

Eğitin beni.
İnsanlık içinde başımı dik tutmayı,
Milletimle gurur duymayı,
Yönetmeyi öğretin,

Eğitin beni.
Üzmeyin kısa bir ömür için
Elime verilen meş'aleyi ufuklara

Ahmet VAHAPOĞLU
Of / TRABZON

Ahmet VAHAPOĞLU

Öğretmenim Benim

Öğretmenim benim , en sevdiğim,
Emeklerini , çabalarını ödeyemem senin,
Seni çok çalışarak mutlu ederim,
Öğretmenim benim , en özlediğim.

Okumak neydi bilmezdim,
Yazmak neydi , tahmin bile edemezdim,
Bana sen öğrettin ,
Öğretmenim benim , en beğendiğim.

Saymak sayılarla olurmuş,
Söylemek harflerle...
Uğraştın,zorlandın belki ama öğrettin,
Öğretmenim benim,en içten dileğim.

Her şey için mutlu olmamı istedin,
Benim üzülmeme kahroldun meleğim,
Seni ailemden ayırt etmedim,
Öğretmenim benim , en tatlı kelimelerim.

Büyüdüm şimdi, ayrıldım senden,
Hiç büyümemek , yanında olmak benim mucizem ,
Rüyalarımda yanımdasın zaten,
Öğretmenim benim,en özlediğim senelerim...

Gizem Y.