Noktalama İşaretleri Ve El Yazısı Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Noktalama İşaretleri Ve El Yazısı
El yazısı yorucu biraz da karman çorba,
Ödev, deyip sunulsa anlamaz ana baba.
s'ler ı'ya dönüşür a'larsa o' gibidir,
Düzeltilmez hatalar, u'lar birer v'dir.
Zorla eğik olacak yoksa kabul olmuyor,
Ne yazan ne okuyan zaten anlaşılmıyor.
Sayfalar dolduğunda tamam, denilecektir,
Okunamadığından notlarımızsa beştir?
Ta mazilerimizde kıvrılmayan yapraklar,
Panoda sergilenen okunaklı yazılar...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Noktalama İşaretleri Ve El Yazısı eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Noktalama İşaretleri Ve El Yazısı Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Noktalama İşaretleri Ve El Yazısı Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Noktalama İşaretleriyle İlgili Şiirler
El Yazısı
Adını yaz deyince yazmış ve getirmişti,
Kimse okuyamıyor, harfler değişmişti...
S'ler kayık gibiydi ı'lar ise "z" gibi,
A'lar yuvarlaklaşmış u'lar "ı" gibi...
Ne imlâ ne de virgül, adeta karalanmış,
Ne yazsa yüz alıyor ayar konulamamış...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
0 İle O Harfi
İnce ayar mı gerek,"0" standart sayılır,
Bazen karışıyorlar, bir harf ile aynıdır...
Haddimize düşmez ya, şifre gibi yerlerde,
Karıştırılabilir, ölçüsüz biçimlerde...
"0" birazcık zayıf, "O" ise biraz şişman,
Bazen ince yazılır, bazense koskocaman...
Mehmet Tevfik Temiztürk
Mehmet Tevfik Temiztürk
Noktalama İşaretleri
KÜÇÜK MİNİK BİR ŞEYİM
CÜMLEYİ BİTİRİRİM
CÜMLE BİTMESSE GELMEM
BEN MİNİK BİR NOKTAYIM
SIRALA SIRALA BİTMEZ
ARALARINDAYIM BEN
SAKIN BENİ KOYMAYI UNUTMA
BEN MİNİCİK BİR VİRGÜLÜM
AY ÇOK HEYCANDIĞIN ZAMAN
ACIDIĞIN ZAMAN
BENİ KOY HEMEN
BEN BÜYÜK BİR ÜNLEMİM
SORULARINDA BENİ KOY
HİÇBİR ZAMAN AKSATMA
SORU SORU BİTMEZ
BEN BÜYÜK BİR SORU İŞARETİYİM
CEMRE DEMİRHAN
Noktalama İşaretleri
Zeynep uyuyakaldı,
Noktalamalar ülkesine,
Güzel bir geziye çıktı.
İlk durakta noktayı gördü.
Hemen yanına koştu.
Noktada bir çalım, bir çalım,
" Kimse olamaz" diyordu" yarım"
Pek de haksız sayılmazdı,
Noktasız hiçbir şey olmazdı.
El salladı noktaya.
Başladı etrafa bakmaya,
Ooo kimler yoktu ki.
Karar verdi, sıraya koymaya.
"Virgüle gideyim" dedi.
Acaba yeri neresiydi?
Bir baktı, bir kalabalık,
Sözcükler koşa koşa
Dizilmişler sıraya.
"Tamam dedi, buldum onu,
Bunların arasında,
Mutlaka virgül vardır.
Yoksa bunlar niye sıralanır?"
Meraklıları gördü sonra,
Kimin evi var, dedi, burada?
"Soru işareti" dediler
"Ama kapıyı açmıyor,
Evde yok mu yoksa.
Biz ne yapacağız?
Sonumuza ne koyacağız?"
"Başka birine gidin "dedi Zeynep.
"Hiç olur mu," dediler.
"Soru sormamız gerekli,"
"O, bize işareti vermeli."
"Dilerim bulursunuz" dedi. Zeynep.
"Yoksa çocuklar şaşırır,
Cümleleri birbirine karıştırır."
Zeynep, geziyi sürdürdü.
Güzel güzel evler gördü.
"Şuraya bir bakayım" dedi.
Tırnak işaretinin evine geldi.
İçerden karışık sesler geliyordu.
Sanki birileri kavga ediyordu.
Kapıyı çaldı, tırnak onu içeri aldı.
"Ne oluyor burada" dedi, Zeynep.
"Nedir bu sesler?"
"Ah, sorma canım "dedi tırnak.
"Ben hiç yalnız kalamam ki,
Benim olduğum yerde,
Mutlaka başka birinin sözü vardır.
Hasretim yalnızlığa ne zamandır.
Duyduğun sesler, işte o başkalarınındır."
Zeynep, çaresiz kaldı.
Tırnağın yanından ayrıldı.
Birden yanından hızla,
Ünlem işareti geçti.
Zeynep'i tanıdı ama,
Duramadı tabi,
"Zeynep",dedi, "Kusura bakma"
"Kapının önünde düştü Tuna,"
"Annesine seslenecek,
Düştüm anne, yetiş" diyecek,
Eee, ben lazımım ona,
Beni koyacak sonuna.
"Tabi" dedi Zeynep,
"Çabuk ol durma,
Hemen yetiş Tuna' ya"
Zeynep, geziyi sürdürdü.
Bir sürü işaret gördü.
Kiminin işi çoktu.
Dinlenmeye vakti yoktu.
Noktalar sıra sıra,
İkisi, üçü ard arda,
Koşturup duruyordu,
Yazıları tamamlıyordu.
Türkçemiz çok güzel.
İyi kullanırsak eğer.
Bu bizim görevimiz.
Önce kendi dilimiz.
Bilmeyen kendi dilini.
Öğrenebilir mi diğerini?
NİLGÜN BALTALIOĞLU
NİLGÜN BALTALIOĞLU