Koca Mimar Sinan Şiiri

Koca Mimar Sinan Şiiri | Halil MANUŞ

Koca Mimar Sinan

Kayseri'nin Ağırnas'tan
Devşirilip çıktı yola
İlk rütbe "acemi oğlan"
Hakkında hayırlı ola

Yavuz Sultan Selim ile
Mısır seferine gitti
Ne eserler görüp öyle
Hepsini tecrübe etti

İlk önce "yaya başılık"
Sonra "zemberekçi başı"
Hizmetlerine karşılık
Yükseldi rütbe ve maaşı

"Haseki" oldu zamanla
Millet ününü duyunca
"Ulu" ve "Koca" ünvanla
Anıldı yıllar boyunca

Hanlar, hamamlar, köprüler
Peş peşe sıralandılar
Camiler ve minareler
Hep adınla anıldılar

Halet'ten Şam'a uzanan
Eserler bıraktın bize
Bil ki; Koca Mimar Sinan,
Minnettar bu millet size

HALİL MANUŞ

Halil MANUŞ

Halil MANUŞ Koca Mimar Sinan Şiiri Türk Büyükleriyle İlgili şiirler eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler bilgilendirici şiirler dersimiz.com şiirleri öğrenci şiirleri amatör seçme şiirler şiir okul şiir sitesi

Koca Mimar Sinan Şiiri Hakkında Yorum Yazın

Koca Mimar Sinan Şiiri Hakkındaki Yorumlar

Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.

Benzer Türk Büyükleriyle İlgili Şiirler

Uluslararası Yunus Emre Kültür Ve Sanat Haftası

Dünya unutamadı onun düşüncesini,
Onun fikirlerinin tüm inceliklerini...

Felsefesi, sevgiydi düşüncesi hakikat,
Rab'bimize gönüllü nefsini aşmış kat kat...

Sen, halkın şairisin sen Hakk'ın şairisin,
Rab, sevgisini sunan sen, erenler pirisin...

Hoşgörü, denilince akıllardan çıkmazsın,
Gönüllerimizdesin sen her akılda varsın...

Tasavvufta yerlisin asırlar geçse bile,
Seni unutamadık dini şiirlerinle...

Mehmet Tevfik Temiztürk

Mehmet Tevfik Temiztürk

Caca Bey

Caca Bey denildi mi, Kırşehir akla gelir,
Ceceli aşiretinden, Caca Bey dedesidir...

Kır Şehri doğumludur, 1240 senesiyle,
Medresesi, türbesi ve rasathanesiyle...

Hacı Bektaş Veli, onunla yakın dosttur,
Mevlânâ duasıyla kitabeye konmuştur...

Yaptırdığı camiler, hayratlarla sevilir,
Vakıf haneleriyle, onu Türkiye bilir...

Mehmet Tevfik Temiztürk

Mehmet Tevfik Temiztürk

Ya Tutarsa

Pek neşeli nüktedan
Bizim Nasrettin Hoca
Değil asla sıradan
Bilge Nasrettin Hoca

Alıp yoğurt kabını
Göl kıyısına varır
Doldurup kaşığını
Göle yoğurt bırakır

Bunu gören köylüler
Elbet hayret ederler
Sormak için hocaya
Gelirler birer birer

İçlerinden birisi
Der ki “ Bu neyin nesi?”
İşte o an hocanın
Duyuluverir sesi:

Görmez misiniz canlar
Gölü mayalıyorum
Hepinizde merak var
Sizleri anlıyorum

Ben ki bunu bilirim
Hak'tan ümit kesilmez
Sizlere şunu derim
“Ya tutarsa” bilinmez...

HALİL MANUŞ