Eğitim Sitesi

Ey! İnsanlar... Şiiri

Ey! İnsanlar... Şiiri | Halil MANUŞ

Ey! İnsanlar...

Haksızlıkta yarışırken vahşiler
Neler diyordu, O Yüce Peygamber:

"Ey insanlar! Şunu iyi biliniz
Farkınız yok, hep Adem'den geldiniz

Arabıyla, Acemiyle hepiniz
Aynısınız ve hem de kardeşsiniz.

Bırakın geçmişteki olanları
Bağışlayın size yapılanları

Yok olup bitsin artık kan davası
Bozulmasın İslâmın gül havası

Komşunuz açken sakın tok yatmayın
Kendinizi de ateşe atmayın

Düşünüyorsan ahrette yerini
Ver hakkını kurutmadan terini...

Kenetlenin ki dağılıp kopmayın
Benden sonra kötülüğe sapmayın

İki emanetim var: Kur'an, Sünnet
Harici neler varsa hemen terk et

Sıkı sarılın ipine islâmın
Kurtulsun böylece iki cihanın"

Halil MANUŞ

add

tag Halil MANUŞ Şiiri Ey! İnsanlar Şiiri Kutlu Doğum Haftası Şiirleri eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler bilgilendirici şiirler dersimiz.com şiirleri öğrenci şiirleri amatör seçme şiirler şiir okul şiir sitesi

Ey! İnsanlar... Şiiri Hakkında Yorum Yazın

  

Ey! İnsanlar... Şiiri Hakkındaki Yorumlar

zeliha bence çok güzel çok etkileyici ;) ;) ;) 2016-03-23

SENA ÇOK GÜZELLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLL 2014-03-28

seyma Gercekten cok guzel siir.Ben cok etkilendim.Zaten soz konusu biricik peygamberimiz olunca her sey guzel. :-D 2014-03-18

kader balay bu şiiri çok beğendim 2013-05-12

osman uygut çokkkkkkkkkk güzel olmuş peygamberimizi çokkk seviyorum seviyoruz ... 2013-03-21

fatma çok güzel birşey hepinizin şimdiden kutlu doğumunu kutluyorum 2012-03-25

Yazılan son 6 yorum gösteriliyor.

İçerikle ilgili 6 yorum yazılmış.

Benzer Kutlu Doğum Haftası (Mevlid-i Nebi) Şiirleri

Selam Olsun

Umutlar sönmüştü , hem de karışmıştı akla kara
Kurtuluş arıyordu insanlık haykıra haykıra
Kavuşmak istiyordu insanlık, aydınlık bir bahara.

Mekke'nin bağrında vardı bir mağara.
Tam zirvede, onun adı Hira.

Karanlık bir gecede oku diye yankılandı,
Açıldı büyük bir kapı, nura.

Peygamber indi Hira'dan yavaş yavaş,
Çok zor görevdi ilk emir cehaletle savaş.

Peygamber önce putları yıkmaya başladı,
İlk yıkılan putlar, nefretli bakışlardı.

Gelin gidelim peygamberin yolundan,
Tutalım düşenin her iki kolundan.

Uzak duralım kötülüğün her kolundan
Yürüyelim ilmin aydınlık yolundan,

Cenneti uzakta arama , bak , sana ne kadar yakın,
O, anne babanın rızasında iyi bakın.

Son kitap indi O‘na dize , dize
Peygamber rehber oldu hepimize.

Gerçeği gösterdi gören göze,
Hem de seslendi yüreğimize.

Gelin dönelim gerçek öze,
Uyalım doğru ve güzel söze.

Gerekir iyilikte yarış hepimize,
Yoksa şeytan getirir dize .

Bak peygamber ne dedi bize,
Yakışmaz kin, nefret, öfke size .

Artık ne denebilir bunca söze,
Şükretmek gerekir Yüce Rabbimize.

Selam olsun tüm kalbimizle
Sevgili Peygamberimize
MUSTAFA ATEŞ
ŞİŞLİ MEHMET PISAK ANADOLU LİSESİ

Mustafa ATEŞ

Kırk Mızrab Ya Muhammed

Şimdi seni ananlar,
Anıyor ağlar gibi,
Ey Yetimler Yetimi,
Ey Geribler Garibi,
Düşkünlerin kanadıydın,
Yoksulların sahibi...
Nerde kaldın Ey Rasul,
Nerde kaldın Ey Nebi.
Günler ne günlerdi Ya Muhammed
Çağlar ne çağlardı?
Daha dünyaya gelmeden,
Mü'minlerin vardı.

Ve bir gün ki gaflet,
Ö,Çöller kadardı,
Halime'nin kucağında,
Abdullah'ın yetimi,
Amine'nin emaneti ağlardı!
Hatice'nin goncası
Aişe'nin gülüydü,
Ümmetinin göz bebeği,
Göklerin Rasulüydün

Elçi geldin,elçiler gönderdin,
Ruhunu Allah'a
Elini ümmetine verdin
Beçiğin, yurdun yuvan...
Mekke de bunalırsan
Medine'ye göçerdin

Vicdanlar sakat çıkmadan,
Ya Muhammed yarına
İyiliklerle gel, güzelliklerle gel,
Adem oğullarına!
Gel Ey Muhammed bahardır.
Dudaklar ardına saklı, aminlerimiz vardır,
Hac'dan döner gibi gel, Miraç'dan iner gibi gel,
Bekliyoruz yıllardır.

Arif Nihat Asya

Zülfiye Arslan

Çünkü O Benim Canım Peygamberim

Ey Allah'ın Resulü
Güzel yüzlü,Nur yüzlü
Gül kokulu efendim
Çünkü O benim canım Peygamberim

Savaşlar girdin savaştın
Allaha da yalvardın
Müminleri okşadın
Çünkü O benim canım Peygamberim

İyiliklerin doldu taştı
Düşmanlar seni çok kıskandı
Namaz kıldın,dua ettin
Çünkü O benim canım Peygamberim

Sabredin,Sabredin,Sabredin
Hiç ama hiç pes etmedin
Allah kimseyi yarı yolda bırakmaz dedin
Çünkü O benim canım Peygamberim

Senin sayende öğrendik bu dini
Dört Peygambere dört kitap indi
Her zaman heryerde ismini anarım
Çünkü O benim canım Peygamberim

Mehmet Duran Macit

Hüzün Yılı / Senetül Hüzün

Hüzün yılını yaşarken,
Acılar arka arkaya gelmişti.
Önce büyük oğlun Kasım'ı,
Toprağa verdin ellerinle.
Ardından diğer oğlun Abdullah'ı.
Sonra amcan Ebu Talibi.
Ne çok anardın iyiliklerini.
Üç gün sonra da,
Hatice annemizi.
İslam'ın biricik çiçeğini,
Ömrünün gerçeğini,
Kasımla Abdullah'ın annesini,
Topraklar aldı senden.
Hüzünler sıralanmıştı yüreğine.
Seni üzecek sözleri,
Dolamıştı müşrikler diline.
Neslin kesildi dediler.
Hayır, işte biz buradayız.
Seni seven bir orduyuz.
Sana verilen Kevser'le gururluyuz.
Biz ve çocuklarımız.
Acılar sıralanmıştı yüreğine.
Yaşlar doldu gözlerine.
Karşıdaki dağa seslendin.
Ey dağ dedin.
Ey dağ, benim başıma gelen,
Senin başına gelseydi dayanamaz yıkılırdın.
Bir acı akşamında,
Cebrail geldi.
Kalk dedi.
Bitecek artık acılar.
Şimdi miraç vakti.
Kavuşma vakti.
Vuslat ile geçecek hepsi.


Miraçta makamın gösterilmişti.
Ben burada kalayım o zaman dedin.
Hayır dediler henüz değil ki;
Dünya'da bitmedi yaşanacak günün.
Ya Resulullah, buralara nasıl döndün?
O makamından sonra.
Bu topraklara nasıl alıştın?
Toprakla teyemmüm yapılır ya.
Bu senin toprağa basmandandır.
Senin mübarek ayağınla,
Bastığın topraklar nur oluyordu.
Tuttuğun dallar gül oluyordu.
Haykırıyordun putlar kırılıyordu.
Şehadeti haykırıyordun.
Şirkin cümlesi yok oluyordu.
Zaten doğduğun zamanda da öyle olmuştu.
Putlar yüz üstü düşmüştü.
Mecusi'nin ateşi sönmüştü.
Mazlumun gözyaşı dinmişti.
Bırakın dedin,
Dünya onların olsun.
Bize Allah yetmez mi?
Dünya tuzak dedin.
Bize cennet yetmez mi?
Giderken ben sizi beklerim dedin.
Kevser'in başında.
Buna şüphem yok ama.
Ben Kevser'e gelir miyim?Bilmiyorum.
Niye mi? Biliyorsun işte günahlarım.
Senin ölçünde yaşayamadım.
Kur'anın emirlerini taşıyamadım.
Ne Kevser'e ne de sana şüphem var.
Ben Dünyayı kalbimden çıkaramadım.

Osman Ali AYDIN

Osman Ali Aydın

Kutlu Doğum Haftası (Mevlid-i Nebi) Şiirleri, Ey! İnsanlar... Şiiri