Bu Çocuk Bizim Şiiri | CEMRE ŞAHİN
Bu Çocuk Bizim
Bu çocuk bizim çocuk neden gözleri yaşlı
Bu çocuk bizim çocuk ne kadar ağır başlı
Bu çocuk bizim çocuk tamirhanede çırak
Şehir ona yabancı oda şehirden ırak
Bu çocuk bizim çocuk gecekonduda yaşar
Yılmadan usanmadan ne iş verseler koşar
Bu çocuk bizim çocuk binlerce yıldan beri
Ekmeğe dönüşüyor döktüğü alın teri
Bu çocuk bizim çocuk okula gidememiş
Bunca hayat yüküne bana mısın dememiş
Bu çocuk bizim çocuk o da bir gün gülecek
Memleket bu çocuğun sırtında yükselecek
Bu Çocuk Bizim şiiri Çocuk Çocuk konulu şiirler Cemre Şahin eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler bilgilendirici şiirler dersimiz.com şiirleri öğrenci şiirleri amatör seçme şiirler şiir okul şiir sitesi
Bu Çocuk Bizim Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Bu Çocuk Bizim Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Çocuk - Çocukluk Konulu Şiirler
Günaydın Renkli Gün
Günaydın herkese
Hep birlikte bir güne
Oyunla , neşeyle
Doğayla barışık bir güne
Günaydın herkese
Rengarek bir güne
Oyunla , neşeyle
Hep devam etmek üzere...
AYBÜKE ÖZTÜRK
Çocuk Şiirleri
AYBÜKE ÖZTÜRK
Dünyanın Bütün Çocukları-akrostiş
Dünyanın bütün çocukları
Üzüntüleriyle sevinçleri
Nasır dolsada elleri
Yanıp tutuşsada dilleri
Arkadaşımız kardeşimiz
Çocuklar çalıştırılıp
Oynanıyor oyun gibi
Canlaırı acıtılıp
Umutları yok ediliyor
Kanasın bırakın dizleri
Leyleklerin gidişini izlesin onlarda
Ayakları ağrıyınca oynamaktan
Rahatça atsınlar kendilerini
Irmak gibi çoşan hayallerin ortasına
Ilgın Akdemir
Dünya Çocuk Günü 6
Çocuğu sevmek demektir vatanı düşünmek,
Vatan, deniliğinde canını verebilmek…
Çocuğu sevmek demek bayrak sevgisi bilmek,
Onu şereflendirmek ve ruhunda hissetmek…
Çocuğu sevmek demek eğitip öğretmek,
Ona dik duruş vermek milletini sev demek…
Çocuğu sevmek demek hizmet bilinci vermek,
Devletini yüceltmek bilinçlerle yücelmek…
Çocuk deyip de geçme onlar sembollerimiz,
Onlar, şimdimiz, yarınlarımızla bizleriz…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Okuldaki Çocuk
Gelirdi okula, sakin ve sessiz,
Ayaza vurmuş sanki, gonca gül gibi,
Kızarmış gözleri, dizler takatsiz,
Yok mudur diyecek bir sözün çocuk.
Oyunlar oynamaz, köşede bekler,
Dersleri dinlerken, hep dalıp gider,
Kurumuş simitle, akşamı eder,
Nedir içindeki, sızın ey çocuk.
Yürek yakıyordu, yaralı bakış,
Kanadı kırılmış, zavallı bir kuş,
Nedir sendeki bu, bilinmez çöküş,
Hüzün yansıtıyor, yüzün ey çocuk.
Öğrendik ki sonra, yokmuş anası,
Başını okşamaz, olmuş babası,
Omzuna yüklenmiş, hayat çabası,
Meğer kan ağlarmış, özün ey çocuk.
Bizler bir kardeşiz, tut elimizden,
Sana zarar gelmez, hiç birimizden,
Benimde yüreğim, farksız bir közden,
Karamı yazılmış, yazın ey çocuk.
Zümra ÇOBAN
ANKARA
Zümra ÇOBAN