Bin Başlı Boğa Şiiri

Bin Başlı Boğa Şiiri | Ali YÜCE

Bin Başlı Boğa

MAĞARADAN ÇIKTI GAMBA


İlkeldi yerler gökler
Canlı cansız dağ taş
Uçan kuş uçmayan kuş
Hava su bitki toprak
İlkeldi aylar yıllar
Sevmek ölmek yaşamak
İlkeldi göz yaşları
İlkeldi gülmek ağlamak

Milattan baruttan önce
Biledi baltasını Gamba
Sürterek ön dişlerini
Çıktı mağradan dışarı
Baltasının ağzı yalap yalap
Daldı Silpius ormanına
Keserek ışığı gölgeyi
Korkuyu korkutarak


BİR BOĞAYA RASTLADI


Önde korku arkada Gamba
Tırmandılar Silpius dağına
Yüzü sararmıştı korkunun
Tutulmuştu dizleri
Önce büzüldü küçüldü korkucuk
Sonra silkini verdi birden
Bir boğa oldu kocaman
Bir boğa ki bin başlı
Gözleri çıngıl çakmak
Soluğu göğü yakıyordu

Puf dedi korku-boğa
Ağzından fışkırdı öfkesi
Çıktı göğe indi yere
Dağları ufalttı gölgesi
Çoğaldı boynuzları bin bin
Gitti öte öte korku-boğa
Geldi beri beri bin bin
Bin bin yürüdü ayakları
Gözleri baktı bin bin
Soluğu ölüm kokuyordu


PİŞİRİP YEDİ BOĞAYI


Uuu dedi uludu Gamba
Irgalandı Silpius dağı
Çoğaldı elleri ayakları
Yüreği çoğaldı bin bin
Çıktı göğe indi yere
Savrudu baltasını bin bin
Bin başlı boğa üzerine
Devrildi yere boğacık
Ormanı sularken kanı
Ağlıyordu gözleri bin bin

Sürterek odunu oduna
Yaktı ilk ateşi Gamba
Pişirip yedi korku-boğayı
Yalap yalap dilleri
Gözleri çıngıl çakmak
Yaladı ellerinin kanını
Sildi kıllı gövdesine
Sonra mağarasına girdi
Gömüldü karanlığın içine
Taş yastığa koydu başını
Uzandı taş yatağına


BOĞA DİRİLDİ DÜŞÜNDÜ


Gözlerini yumar yummaz
Daralmaya başladı mağara
Gamba şişmeye başladı
Dirildi karnında korku-boğa
Oflayıp puflayarak bin bin
Ateşin üstünden atlayarak
Deşiniyordu Gamba'nın karnında
Binlerce boynuzlarıyla

Daraldıkça daraldı mağara
Sıkıştıkça sıkıştı Gambacık
Yamyassı oldu gövdesi
İki duvar arasında
Tepiniyordu karnında boğa
Binlerce ayaklarıyla
Çıkarak göğe inerek yere
Pişirip yiyordu Gamba'yı
Binlerce dişleriyle



BAŞLADI YENİ BİR GÜNE


Yiyip bitirince Gamba'yı
Uyudu bin başlı boğa
Küçülmeye başladı korku
Büyümeye başladı mağara
Doğdu Küncülü Boğaz'dan güneş
Bitti bin yıllık gece
Çıktı Gamba'nın karnından
Bin başlı boğa
Gitti geldiği yere

Uuu dedi uyandı Gamba
Fışkırttı sevincini göklere
Biledi baltasını bin bin
Sürterek ön dişlerine
Gözleri çıngıl çakmak
Baltasının ağızı yalap yalap
Düştü korkunun peşine
Korkarak korkutarak
Başladı yeni bir güne

Ali YÜCE

Ali YÜCE

çocuk şiirleri okul şiirleri eğitici şiirler öğretici şiirler amatör şiirler şiirlerimiz öğrenci şiirleri belirli gün ve haftalar şiirleri

Köpekler De Bir Ümmettir 2

Sen engellesen bile iyilikler yazılır,
Ettiğin her ne varsa her şey ruhunda kalır...

Mümin Rab'bi dinliyor Hakk'ı önemsemiyor,
Köpeğini salıyor nefsine aldanıyor...

Nefis, bahane bulur hayvan sokakta donar,
Rab ümmetler yaratmış aldanır lafa kanar...

"Köpekler de ümmettir", bize sadık hayvanlar,
Hak için tam vesile, ruha sevap katarlar...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Kedi Dosttur Onu Terk Etme

Vefakârlığı çoktur dostluğu kalıcıdır,
Dostların olsa bile kedin bulunmalıdır...

Evin içerisinde, bir eksiği giderir,
Yalnızlık gidermede, varlığı yeterlidir...

O, eksiksiz arkadaş, bazı duygular için,
Tam dost olabilirsin eksik olsa da yetin...

Dostların da olmalı, ilişkini hiç kesme,
Bir kedin bulunmalı, sevgini esirgeme...

Kedi dosttur terk etme o, şahsını terk etmez,
Hem münafıklık bilmez hem ihanet düşünmez...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Hayvanların Da Hakları Var

Dünya'mız oldukça geniş,
Hayvanların da hakları var,
Onlar işini elinden almazlar,
Onlara etmeyelim Dünya'yı dar...

Canları da var, ruhları da,
Yoksa hiç ölürler miydi?
Yaşama hakları hiç olmasa,
Rab'bimiz var eder miydi?

Mehmet Tevfik Temiztürk

Mehmet Tevfik Temiztürk

Kovaladığın O Köpek Aç Ve Susuz

Kapına kadar gelmiş, şahsından medet ummuş,
Sense kovalamışsın hayvan kaçmış, yok olmuş...

Mutlaka karnı açtı, evsiz ve terk edilmiş,
Belki bir gündür susuz aç ve yorgun gezinmiş...

Kendisine yer arar, biraz da dinlenecek,
Bir kap yemek verilse, cennete gidilecek...

Belki vesile idin Rab'bimin cennetine,
Apaçık bir bahane sense uydun nefsine...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK