Babalar Günü Şiiri

Babalar Günü Şiiri | Kutay İREN İzmir

Babalar Günü

Babalar sevilmez mi ki?
Sonuçta o da bir candır,
O sizi sevmesede siz onu sevin.
O sizin her isteğinizi yapar.

Sizde onu severseniz,
O da sizi sever.
O sizi mutlu eder,
Yeterki siz onu mutlu edin.

Siz onun herşeyinizsiniz
Baba her isteği dile getirir.
YETERKİ SİZ ONU SEVİN.




Kutay İREN

Kutay İREN İzmir

Babalar Günü şiiri eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri amatör kısa şiirler

O Adam Benim Babam!...

Aynamda iz bırakmış o ıslak bakışların
Silinmez yüreğimden efsunlu nakışların
Dönüşü uçurumdur sevdakâr yokuşların

Güler yüzlü meleğim; o adam benim babam!...
O, ilk ve son dileğim; o adam benim babam!...

Sen koca bir ormansın, ben ormanda çalıyım
Sen köküsün çınarın, ben çınarın dalıyım
Kefenimdir al bayrak, vatana sevdalıyım

Bu dünyayı boşadı; o adam benim babam!...
Onuruyla yaşadı; o adam benim babam!...

En güçlü insandır o, evladının gözünde
Cennet sureti yansır o tertemiz yüzünde
Babacan tavırların tılsımı var sözünde

Dağlar gibi dik durur; o adam benim babam!...
Onda asalet, gurur; o adam benim babam!...

Duanla kanatlanır, yüreğim kuşa döner
Yokluğunda hüzünler sel olur, yaşa döner
Nefesler tükenince mevsimler kışa döner

Umudun çerağıdır; o adam benim babam!...
Sonsuzluk durağıdır; o adam benim babam!...

Yürek yangınlarını gözyaşı söndüremez
Yola revan olanı hiçbir güç döndüremez
İçi boş teselliler acımı dindiremez

Damarda yürüyen kan; o adam benim babam!...
Tenimde can içre can; o adam benim babam!...

Kimseye eğilmedin, yenilmedin zamana
Onurunla yaşadın, sevgin sığmaz ummana
Boynun kıldan inceydi Hakk'tan gelen fermana

Dağları aşıp gitti; o adam benim babam!...
Ömür oyunu bitti; o adam benim babam!...

Bu dünyadan tertemiz göçmek idi muradın
İnşallah sağ taraftan verilecek beratın
Uzağıma düşsen de hep yaşayacak adın

Karakışta bahardı; o adam benim babam!...
Gece vakti nehardı; o adam benim babam!...
Bu dünya gurbetinde güvenmedi varlığa
Mevlâsına dayandı düştüğünde darlığa
En zor zamanda bile göğüs gerdi zorluğa

Ağrı kadar yücedir; o adam benim babam!...
Aşka banmış hecedir; o adam benim babam!...

Seninle geçirdiğim hatıralar düş gibi...
Ten kafesinden çıktın, uçup gittin kuş gibi...
Mevsim bahar olsa da ruh coğrafyam kış gibi...

Fırtınadır, tipidir; o adam benim babam!...
Hakikatin ipidir; o adam benim babam!...

Bir lokma ekmeğini ikiye bölüşlerin...
Gözlerimin önünden gitmiyor gülüşlerin
Gönlümün ekranında siyah beyaz düşlerin

Yokluğu kor ateştir; o adam benim babam!...
Sımsıcak bir güneştir; o adam benim babam!...

Yüreğinin tahtına destursuzca kuruldum
Nice fırtına yedim, sular gibi duruldum
Kavuşmaya ne kaldı, sensizlikten yoruldum

Açıktı gönül gözü; o adam benim babam!...
Senetti her bir sözü; o adam benim babam!...

Taşarım yatağımdan, ırmak gibi çağlarım
Yokluğun kor ateştir, yüreğimi dağlarım
Adını sayıklayıp kaderime ağlarım...

Sabır kadim huyuydu; o adam benim babam!...
Yusuflara kuyuydu; o adam benim babam!...

Güneşi kıskandırır; boyu posu, sayesi...
Sevgi ve hoşgörüydü en büyük sermayesi...
'İyi insan, iyi kul' olmaktı tek gayesi...

Gönlüme düşen cemre; o adam benim babam!...
Uydu ilâhî emre; o adam benim babam!...

Beride hasret düğüm, ötelerde toy vardır
Sensiz bu dünya bize hem çekilmez, hem dardır
Ey kader denen usta, filmi geriye sardır!...

Önden giden atlıydı; o adam benim babam!...
Dili baldan tatlıydı; o adam benim babam!...

M. NİHAT MALKOÇ

M. Nihat Malkoç

Söz Baba

Söz mü? Diye sormuştun
İşte cevap: Söz baba.
Belki hayal kurmuştun
Gerçek olsun... Söz baba.

Dökerek alın teri
Çıkartmalı eseri
İleri, hep ileri
Bakacağım... Söz baba.

Küçük deme yaşıma
Öğüt kattım aşıma
Altın tacı başıma
Takacağım... Söz baba.

Bayrak gibi al kanım
Vatana feda canım
Sel olup dört bir yanım
Akacağım... Söz baba.

Bırakmayıp peşini
Serip cehlin leşini
Hakikat ateşini
Yakacağım... Söz baba.

"Ümmetî..." derken Nebi
Olamam koyun gibi
Sözlerimi mıh gibi
Çakacağım... Söz baba.

Halil MANUŞ

Halil MANUŞ

Bir Dağdın Baba

Bir parça ekmeği senle bölüştük
Çok kere ağladık, bazen gülüştük
Şimdi hicran denen ateşe düştük

Gözler sulusepken, kalbe köz düştü
Ağıt kıvamında dilden söz düştü

Gönlümün sarayı tarumar oldu
Gönül bahçemizde çiçekler soldu
Hicranın tarağı saçımı yoldu

Bir dağdın arkamda dağım yıkıldı
Sel aldı bahçemi bağım yıkıldı

Yağmur çamur demez dağlar aşardın
Yorulmak bilmezdin önden koşardın
Ciğerparelerin için yaşardın

Senin yokluğunda güz gibi bahar
Ağustosta yağar gönlümüze kar

Vuslatın adı var, bülbüller nazda
Kabrini süsleyen güller niyazda
Üşümüyor musun gece ayazda?

Yolunu gözlerken gün akşam oldu
Yine yoksun diye gözlerim doldu

Duygu sağanağında yanan akıldı
Günler asra bedel, an sanki yıldı
Yaprağım döküldü, dalım kırıldı

Dönmeyen yolcuya yollar ağlasın
Yürek, matemine kara bağlasın

Elveda demeden göç ettin niye?
Seherde bekledim dönersin diye
Senden uzak kalbim muhtaç sevgiye

Gönül aynasında izi var gamın
Günbegün hasreti büyür sevdamın

O gül cemalini görsem düşümde
Gece gündüz gezer gölgen peşimde
Gönlüm yangın yeri, efkâr başımda

Hasretin sancısı değer özüme
Sensizlikte uyku girmez gözüme

M. NİHAT MALKOÇ

M. Nihat Malkoç

Babama Mektup...

Sevgi beslenmeye besin bulamaz
Saygı kaldırımda sızıyor baba!
Hakikat diline sahip olamaz
Zorbalık sokağı süzüyor baba!

Eksik değil, telefonu belinde
Islık dudağında şarkı dilinde
Marlbora cebinde, tespih elinde
Bakkallarsa ağıt yazıyor baba!

"Höt" değince aklı kısa karısı
Yüzü sarar renklerin en sarısı
Uçuverir yarım aklın yarısı
Yine de kraldır kızıyor baba!

Arı ballık bağı elde tutuyor
Refah atın kuyruğunda yatıyor
Güvercin keyfinden takla atıyor
Kurtlarsa perişan geziyor baba!

Güvendiğin dağa karlar yağıyor
Huzuru "hak" diye zulmet boğuyor
Arılar emiyor, kuşlar sağıyor
İşkence günbegün uzuyor baba!

Hukukun uzaya gittiği yerde
Çakalların koyun güttüğü yerde
Sevginin eriyip bittiği yerde
Saygı da kendini bozuyor baba!

El pençe divanda neye bu diyet
Haksızı haklamak değil mi niyet?
Bu kafa, bu izan ve bu zihniyet
Geleceğe kuyu kazıyor baba!

Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar Kaleli