26 Nisan Dünya Veteriner Hekimleri Günü 4 Şiiri | Mehmet Tevfik Temiztürk
26 Nisan Dünya Veteriner Hekimleri Günü 4
Ne açlık ne susuzluk dinsin artık acılar,
Hayvanlar dostlarımız sağlıklı yaşasınlar...
Rab'bimiz ki yaratmış aynı yerde yaşarız,
Hekimler günümüzde vicdanı yaymalıyız...
Mehmet Tevfik Temiztürk
26 Nisan Dünya Veteriner Hekimleri Günü 4 mesleklerle ilgili şiirler eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri amatör kısa şiirler
26 Nisan Dünya Veteriner Hekimleri Günü 4 Şiiri Hakkında Yorum Yazın
26 Nisan Dünya Veteriner Hekimleri Günü 4 Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Mesleklerle İlgili Şiirler
Mübaşir
Mübaşir mahkemelerde
Yargıcın el altısıdır
Duruşma öncesinde sırasına göre
Kapıdan bağırır
Davalıları, davacıları o çağırır
Duruşmadan sonra yargılananlara
Gelecek duruşmanın
Ne zaman yapılacağına
İlişkin notları o yazar verir.
Mübaşirlik yani sizin anlayacağınız
Sanıldığı kadar basit bir iş değildir.
Fevzi Günenç
Fevzi GÜNENÇ
Ahiliğe Sahip Çıkılmalı
Her meslekte gerekli, ticaret usulleri,
Sevgi, saygı, hoşgörü, mesleğin karakteri...
Ürün temiz değilse, bu düzeltilmelidir,
Esnaflık şahsiyettir, müşteri bir nimettir...
Hırslı davranmamalı, biraz inanç gerekir,
Siftah yapılmamışsa, komşuya gönderilir...
Belli bir kârın vardır, üstüne de çıkılmaz,
Garantiye uygundur, bozuk ürün satılmaz...
Daima Rab rızası, kul için saygı vardır,
Esirgenmemiş emek, vergisi bile vardır...
Mehmet Tevfik Temiztürk
Mehmet Tevfik Temiztürk
Dünya Fizyoterapistler Günü 4
8 Nisan geldi mi bil ki dünya çapında,
Fizyoterapistlerimiz tüm çalışmalarda…
Tüm sağlık merkezleri ve hastanelerimde,
Ve eğitim ve araştırma merkezlerinde…
Daha çok yer vardır ki sıralamakla bitmez,
Huzurevleri, felçliler saymakla pek tükenmez…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Postacı
İnsanın, dünyanın, yurdun haberini,
ağacın, kuşun, kurdun haberini,
seher vakitlerinde
yahut
gecenin ortasında
taşıdım insanlara yüreğimin çantasında,
şairlik ettim
bir çeşit postacılık yani.
Çocukken postacı olmak isterdim,
şairlik filân yoluyla değil ama
basbaya, sahici postacı.
Renkli kalemlerle çizilirdi bin türlü resim
hep aynı postacının, Nâzımın resmi,
Jül Vernin romanlarıyla coğrafya kitaplarına.
İşte, köpeklerin çektiği kızağı
sürüyorum buzun üzerinde,
Işıldıyor kuzey şafağı
konserve kutularıyla posta
paketlerinde.
Bering boğazını geçiyorum.
Yahut işte bozkırda gölgesinde ağır bulutların
asker mektubu dağıtıp ayran içiyorum.
Yahut da büyük şehrin uğultulu asfaltındayım,
çantamda yazıları yalnız müjdelerin
yalnız umutların.
Yahut çölde, yıldızların altındayım.
Bir küçük kız ateşler içinde hasta.
Kapı çalınıyor gece yarısı:
-posta!
Küçük kızın gözleri açıldı mavi mavi.
Babası yarın akşam dönüyor hapislikten.
O karda kıyamette bendim bulan o evi,
komşu kıza bendim telegrafı getiren.
Çocukken postacı olmak isterdim.
Oysaki, Türkiyemde postacılık zor sanattır.
Telegraflarda envai türlü acı
mektuplarda satır satır keder taşır
o güzelim memlekette postacı.
Çocukken postacı olmak isterdim.
Muradıma, Macaristan'da erdim, ellisinde.
Çantamda bahar,
Çantamda Tuna'nın pırıltısıyla
kuş cıvıltısıyla,
taze çimen kokusuyla dolu mektuplar.
Moskova'ya Budapeşte'den,
çocukların çocuklara mektupları.
Çantamda cennet...
Bir zarfın üzeri:
"Memet,
Nâzım Hikmet'in oğlu,
Türkiye"
diye yazılı.
Moskova'da mektupları birer birer
kendim dağıtırım adreslerine.
Yalnız Memedin mektubunu götüremem yerine.
hattâ yollıyamam.
Nâzım'ın oğlu,
haramiler kesmiş yolu,
mektubunu vermezler.
Nâzım HİKMET
Melisa