Bir ismin yerine kullanılan, ismin yerini tutan kelime veya ek. İsim olmayıp ismin yerini tutan kelimelerdir. Kelime durumundaki zamirler dörde, ek zamirleri de ikiye ayrılır.
Kelime zamirler:
1. Kişi (Şahıs) zamirleri: Bunlar kişi adlarının yerlerini tutmak için kullanılır: Ben, sen, o, biz, siz, onlar gibi. Ayrıca, asıl şahıs zamirlerinden daha kuvvetli mânâya sâhip olan "kendi" kelimesi dönüşlülük zamiri adını alan bir başka şahıs zamiridir.
2. İşâret zamirleri: Varlıklar işâret edilerek onların adları yerine kullanılan zemirlerdir: Bu, şu, o, bunlar, şunlar, onlar gibi.
3. Belirsiz zamirler: Yerlerine kullandıkları isimleri belirsiz olarak bildiren zamirlerdir. Bâzısı, birkaçı, pekazı, pekçoğu, herkes gibi.
4. Soru zamirleri: Varlık adlarının yerini soru yolu ile tutarlar: Kim, ne, kimler, neler gibi.
Ek durumundaki zamirler de iyelik ve ilgi zamirleri olarak ikiye ayrılırlar.
İyelik zamirleri, âit olduğu kişinin yerini tutar. Ekleri: -(i)m, -(i)n, -(s)i, -(i)miz, -(i)niz, -leri'dir. Meselâ; ev-im, ev-in, ev-i, ev-imiz, ev-iniz, ev-leri veya sıra-m, sıra-n, sıra-sı, sıra-mız, sıra-nız, sıra-ları gibi.
İlgi zamiri ise, tek şekilli bir ek olan -ki ekidir. Bu ek, isim tamlamasında tamlananın yerini tuttuğu için ilgi zamiri adını almıştır. Meselâ; bizim-ki, annemin-ki, Seyfi'ninki gibi.
