Atatürk'ün Yazdığı Şiirler

Ana Sayfa > Atatürk Hakkında Bilgiler > Atatürk'ün Yazdığı Şiirler

Hakikat Nerede?

Gafil, hangi üç asır, hangi on asır ?

Tuna ezelden Türk diyarıdır.

Bilinen tarihler söylememiş bunu

Kalkıyor örtüler, örtülen doğacak,

Dinleyin sesini doğan tarihin,

Aydınlıkta karaltı, karaltıda şafak

Yalan tarihi gömüp, doğru tarihe gidin.

Asya'nın ortasında Oğuz oğulları,

Avrupa'nın Alplerinde Oğuz torunları

Doğudan çıkan biz

Nerde olsa, ne olsa kendimizi biliriz

Türk sadece bir milletin adı değil,

Türk bütün adamların birliğidir.

Ey birbirine diş bileyen yığınlar,

Ey yığın yığın insan gafletleri

Yırtılsın gözlerdeki gafletten perde,

Hakikat nerede?

Bir Askerin Mezarına

Şurada, kabrin üzerinde konulmuş bir,

Beyaz taş var, onun altında bayraklar

Temevvüç ederken, kelleler uçuşurken...

Celâdeti tâbân olurken aldığı cerîhai mevt

ile bu âlemi hîçîye vedâ etmiş bir

asker yatıyor...

Onun hâbı istirahate çekildiği şu

makberin üzerine rüfekası eşki teessür döktüler.

Kadınlar düm ü rizi mâtem oldular. İhtiyarlar

nâle eylediler, çocuklar ağladılar.

Şu söğüt ağacının nim setreylediği senin

mezarın üzerine bir zırh başlık ile kılıç hak olunmuştur.

İşte orası o kahramanı muhteremin

câyi istirahatidir. Ne mutlu ki, hâki pâye vatan

Ona nâilini intizar olmuş!...

(Harp Okulu öğrencisiyken yazmıştır.)

Kaside-i İstibdat Yahut Kırmızı İzler

Bir köhne kadit parçası, bir çehre-i menhus,
zulmetler içinde mütereddit, mütelâşi.
Daim mütefekkir görünen, kendine mahsus
efkârı sakimane ile âleme karşı.
Ateş saçarak etmede her gün bizi tehdit,
âmali harisanesini eyledi tezyit...
Gördükçe bu mazlumlarını, sinesi mağrur,
tırnaklarını aileler kalbine saplar;
mağdurlarının her biri bir kûşede ağlar.
Katlandı vatan görmeğe evlâdını makhur...
Birçoklarımız mahpes ü menfada süründük.
Ey gazii ! Mecruhu vega dideye döndük.
Ey kanlı eliyle vatan âmaline hail !
Ey enmilei sürbu cinayata delâil !
Teşkil eden ey köhne kadit, katili efkâr,
Ey katili şübbanı vatan, katili ahrar !
Ey varlığı bir millet için bâdii zillet !
Ey çehresi ifrite veren dehşeti vahşet !
Zindanları, menfaları, mahpesleri doldur;
ziniciri esaretle bütün hisleri dondur.
Tesmimi nefes, nefyi ebet, sonra denizler..
Her girdiğin evlerde durur kırmızı izler...
Kâbus-i hiyanetle vatan can çekişirken
timizi dendanı harisin kemirirken
bir gün Rumeli dağları envara boyandı;
hürriyetin enfası ile herkes uyandı.
(Şanlı Ordu Gazetesi, 24 Kasım 1908)

Beşike Hadisesi İçin
Çıkıyor gönüllere istimdadı,
sâmiamda vatanın feryâdı.
Çıkıyor gönüllere istimdadı,
yaralı bir ananın evlâdı.
Etmesin mi anaya imdadı?

Rumeli can veriyor yok mu ilaç ?
Edelim sıhhatini istimzaç;
etmeyelim kimseyi izaç.

Zırhlılar her yeri tehdit ediyor.
Makedonya bunu tes'it ediyor.
İnkırazı bize teyit ediyor.

Yemenin purişi malumu cihan.
Ne için eyledi millet isyân ?
Zulme ister mi bu yoldan burhan ?
Turuşkalar bile aldı meydan.

Hani kânun-u adaâlet nerede ?
Mülk-ü millette himâye saadet nerede ?
Haricen mülk-ü himaye nerede ?
Bizde evvelki şecaat nerede ?

Gelse Ertuğrul şöhret-i pervas,
eder elbette tahayyür ibraz.
Vatanın feyzine kâdir olamaz;
yeniden fethine verseydi cevâz...

Yıldırım görse şu ahvâlimizi
ateş kahrı yakar hâlimizi.
Affeder mi bizim efâlimizi ?
Mahv eder cumle-i emsâlimizi.
Ey büyük Fâtih'i İstanbul'un...
Bu revş olmadı mı makbulün ?
Sây ile toplanılan mahsulün,
Berhava oldu fakat meçhulün...

Yazık oldu vatana âh yazık...
Her ağızdan çıkıyor : Eyvâh yazık !..
Acısın bizlere, âh yazık !
(Sinop, 25 Kânunu Evvel 1905)

Hayat Serenadı
Atatürk'ün Salih Bozok'a yazdığı mektuptan :

"Bir Fransız şairi hayatı şöyle tarif ediyor :
Hayat kısadır,
Biraz hayal,
biraz aşk.
Ve sonra Allahaısmarladık.

Diğeri de :
Hayat boştur.
Biraz kin,

dersimiz.com