Şiraze Terimi Hakkında Bilgiler
Klâsik ciltte kitabın yapraklarını düzgün tutan bağ ve örgü. Elle örülür ve 2 adet ince, uzun iğne ile çeşitli örgülere göre değişen kalınlıkta iki renk ibrişim kullanılır. Cilt yapılacak kitabın sayfalan cüz cüz alınır. Ustalık ve zevke göre yan yana dikilir. Dikişte kullanılan ipin uçları uzun bırakılır. Buna kanat denilir ve kitabın cilde bağlanmasını sağlar. Esas cüzleri birbirine ekleyen kısım şirazedir. Kolonları formaların ortasından alınanlara nişanlı şiraze, gelişigüzel yerlerden alınanlara saplama şiraze denilir.
Çeşitleri; Sıçandişi, sağ sol yolu, tek baklava, çift baklava, geçmeli, alafranga...
Modern cildlerde de şiraze taklidi olan yapıştırma şeritler süs olarak kullanılmıştır.
Kispetin paçası.
Benzer Yazma Eser (Hat-Tezhip-Ebru-Cilt-Minyatür) Terimleri:
Göbek: Hat terimi olarak, Hilye-i şerifin, Peygamberin vasıflarının yazıldığı yuvarlak kısmına verilen ad. Ayrıca Hilye ile ilgili bilgilere bakınız. Şemse c
Boya Ezmek: Ebruda, Toprak boyaların mermer zemin üzerinde destiseng yardımıyla ezilip inceltilmesi işlemidir.
Dal: Tezhip motifi. Levhaların köşelerine yapılan çiçek demetine verilen ad.
Kebikeç: Eskiden yazma kitaplara yazılan bir tılsım sözü. Bu tılsım, kitaplara güve ve böceğin dokunmaması için yazılırdı.
Uhra: Minyatürde desen çizerken kullanılan kiremit rengi boyanın adı. Minyatür ile ilgili bilgilere de bakınız.
Vakıf Gülü: Vakfe gülü, gül ile ilgili bilgilere bakınız.