Astronomi Nedir? Astronomi Hakkında Kısaca Bilgi

Astronomi Terimi Hakkında Bilgiler

Genel Türkçe Terimi Olarak Astronomi:
Gök bilimi.

 

Fen Bilimleri Terimi Olarak Astronomi:
Uzay ve uzay cisimlerini, gök cisimlerinin özelliklerini ve birbirleriyle ilişkilerini inceleyen bilim dalı. Gök bilimi.

 

Tarih Terimi Olarak Astronomi:
Gökbilimi.

 

Sosyal Bilgiler Terimi Olarak Astronomi:
Gök cisimlerinin konumlarını, hareketlerini, birbirlerine olan uzaklıkların ölçülmesini, bunların fizik ve kimya bakımından yapılarını anlatan bilim, gök bilimi.

 

Uzay ve Astronomi Terimi Olarak Astronomi:
1. Gök cisimlerinin özelliklerini, birbirleriyle ilişkilerini ve gök olaylarını inceleyen bilim dalına astronomi denir.

Astronomi sözcüğü eski Yunancadaki "astron" ve "nomos" sözcüklerinden türetilmiş, "yıldızların yasası" ya da " yıldız bilimi" anlamına gelmektedir. Astronomi bilimi, tarihsel olarak en önce gelişen temel bilimdir. İnsanların gökyüzündeki olayları anlayabilme, güneş tutulması gibi tekrarlayan olayları önceden tahmin edebilmesiyle doğan astronomi bilimi zamanla evrenin yapısını anlayabilme, evrenin nasıl bir geçmişe sahip olduğu ve nasıl bir geleceğe sahip olacağı konusundaki kuvvetli merak ile gelişimini sürdürmüştür.

2. Gök cisimlerinin fiziksel ve kimyasal özellikleri konumlarının hesaplanması gibi konular yanında evrenin yapısı nasıl oluştuğu ve evrimin nasıl olduğu gibi konular ile ilgilenir. Ayrıca; Kökenleri, evrimleri, fiziksel ve kimyasal özellikleri bakımından gök cisimlerini inceler.

 

Kur’an-ı Kerim Terimi Olarak Astronomi:
Gök bilim.

 

Benzer Genel Türkçe Terimleri:

Hicabe: Perde, örtü, Allah ile kul arasındaki perde.

Sinsi: 1. Gizli ve kurnazca kötülük yapan. 2. Gizlilik ve kurnazlık belirten. 3. Gizlice başlayan, yavaş gelişen ve ağır sonuçlar doğurabilen (hastalı

Teknoloji: Bir sanayi dalı.

Ehil: Bir işte yetkili olan, bir işi yapan, erbap.

Nitelik: 1. Bir şeyin nasıl olduğunu belirten, onu başka şeylerden ayıran özellik, vasıf, keyfiyet. 2. Bir şeyin iyi veya kötü olma özelliği, kalite. 3

Bayılmak: 1. Baygın duruma girmek, uyur gibi olmak, kendinden geçmek, kendini kaybetmek. "Bir an bayılıp yere düştü, biz de heyecanlandık." 2. Çok hoşlanmak