Otizmli Hasan’La Radyo Tiyatrosu Şiiri

Otizmli Hasan’La Radyo Tiyatrosu Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Otizmli Hasan’La Radyo Tiyatrosu

Hasan sıkılmaktaydı hem de yorgun şekilde,
Gitme arzusu ile bilinç geliştirmede…

Biz de dedik ders dursun kısa bir ara ile
Ya da mola şeklinde farklı bir düşünceyle…

Hasan’sa çok akıllı otizmli olsa bile,
Laf konuşamasa da içten gelen azimle…

Yoksa başlayacaktı ağlayıp sızlamalar,
Tepki gereğiyle yerden yere yıkılmalar…

Dindirmek gerekliydi bir çocuk oyunuyla,
Seslendirme şeklinde radyo tiyatrosuyla…

Üç dört farklı ses ile taklitler yapılacak,
Uzaktan duyanlarca hiç anlaşılamayacak…

Davranış yüklemede bilinç verme şeklinde,
Eğlendirme amaçlı fikir geliştirmede…

Zaten üç beş dakika veya daha az zaman,
Gelişecek sorunları ortadan kaldıran…

Kapı arkasına geçtik zaten yerimizdir,
Güya kapı çalındı gelense dedemizdir…

Bir de biz varız ki dedemizle konuşarak,
Tüm sıkıntılar durdu etrafa bakınarak…

Bizi tamam sayarak dedeyi arayacak,
Onu bulamayınca etrafa bakınacak…

Ardından da ninemiz dedemizle birlikte,
Biz, devreye gireceğiz her şey iyi niyette…

Çocuk bunlardan mutlu huzursuzluk geçmiştir,
Etrafı ararken hep bize denk gelecektir…

Biz, daima tamamız sesleri çıkarsak da
Gerginlik unutulmuş yabancı aranmada…

Etrafta tek kişi var o da bizim hocamız,
Dedem ninem nerede mutlak arayacağız…

İçeri gireceğiz kapının arkasından,
Hasan geç, diyeceğiz ipuçları sunmadan…

Kaldığımız derslere takip düşüncesiyle,
Yarı şaka yarı ciddi bilinç verisiyle…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK