Otizmli Hasan’la Otizmli Feridun Şiiri

Otizmli Hasan’la Otizmli Feridun Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Otizmli Hasan’la Otizmli Feridun

Yan sınıfa gelmişler ziyaret amacıyla,
Öğretmen ziyareti yanında Feridun’la…

Kapı ortak olunca daldı sınıfımıza,
Abla gel dese dahi sığındı yanımıza…

Dedik, hiç sorun değil Feridun’a bakarız,
Hem ilgileniriz hem de kolay anlaşırız…

Adı Feridun imiş yanlış duymadı isek,
Çok iş kolay olacak biraz anlaşabilsek…

Feridun da otistik ama diğer okuldan,
Ses de edemiyoruz tanımadığımızdan…

Gergin bakışlarıyla bari zarar vermese,
Öğrencilerim küçük tehlike gelişmese…

Hayır, diyemiyoruz diğer sınıflar gibi,
Rab rızası gereğinden sevmeli habibi…

Güvenmiş getirmişler ah bir konuşabilse!
Çocuk dikildi durdu şu kenara çekilse…

Akıllı tahtamızdan çekilse de ders yapsak,
Sol tarafına ya da sağa uzaklaştırsak…

Dedim, “kardeşim yaklaş sandalye üzerine,”
Dedim, “efendi otur sınıfın köşesine…”

“Sandalyem boş sayılır sen oturabilirsin,”
“Şu köşede minder var rahat edebilirsin…”

Bakışlar ki çok çok sert üstelik sallanıyor,
Gözaltı süzmelerle Feridun çekilmiyor…

Sağ kolundan ve diğer omuzundan tutarak,
Evladım gel, dedim ve sevgiyle yaklaşarak…

Rica ettik olmadı üstelik de direndi,
Bisküvi takdim ettik almak da istemedi…

Bekleyelim, der iken Hasan çekivermişti,
Yandaki boş sıraya onu itivermişti…

Hiçbir sorun kalmamış Hasan’ın sayesinde,
Huzurluyduk çocuk çocuğu dinlediğinde…

Sonra abla geldi sorun verdi mi? Dedi,
Uslu çocukmuş dedik henüz zarar vermedi…

Dedik, huyu nasıldır bizleri anlıyor mu?
Çevresindekilere de zarar veriyor mu?

Aynı bebek gibidir çektiğinde geliyor,
Tamamen zararsızdır sorun oluşturmuyor…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK