Otistiğin Maske Düşüncesi Şiiri

Otistiğin Maske Düşüncesi Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Otistiğin Maske Düşüncesi

İnsanım, duyarsızdı virüs derdine karşı,
Karşı olması ayak direme anlayışı,

Kimi yarım şekilde burun dışarılarda,
Kimi bilinçsiz takar umursamaz tavırda,

Kimi il merkezinde siren sesi duyunca,
Kimi ekipten biri onu kovalayınca,

Bu yüzden virüs geçer yayıldıkça yayılır,
Ülkem ala boyanır yürekler yarılanır,

Çocuk bunun farkında otistik seviyeyle,
Sonrasını fark eder, otizmli düşünceyle,

Annesine, babasına bulaştığı anda,
Dedesi öldüğünde acı yaşandığında,

Akılsız şahıslarla, maskesiz beyinlerle,
Tedbirsiz kişilerle, mesafe bilmezlerle,

Bilir milletimin sıkıntı çekeceğini,
Ölümler ile canların incineceğini,

Dükkânlar kapanacak iş gücü aksayacak,
Babam işsiz kalacak şahsıma yansıyacak…

Der, şahsım zaten yalnız aciz ve çaresiz,
Bebek seviyesinde, düşüncesiz bilinçsiz,

Yine de maske takar varsa hiç bulaşmasın,
Ya da virüs gelmesin, şahsımla taşınmasın…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK