Çocuk Marşı Şiiri

Çocuk Marşı Şiiri | Behçet NECATİGİL

Çocuk Marşı

Kapı önünde Ayşe,
Hanım hanımcık iş gördü,
Sonunda kendine göre
Bir yuva kurdu.

İlk ben oldum misafiri,
Güle güle otur'a gittim.
Bir yüksük-fincanda getirdiği
Hayal kahveyi içtim.

Kibrit kutusu şeklinde
Oturmuştuk bahçeye karşı.
Ortada hokkadan bir masa,
Üstünde örtü yerine yaldızlı çikolata kağıtları.

Gözüm gazoz kapaklarına gitti,
Sorup öğrendim; Kapkacakmış.
Toplamış sokaktan ucu yanmış kibritleri:
Bu kış odun yakacakmış.

Yangın yeri bir arsadan bulduğu
Cam kırıkları; Para.
Ev çevirmek kolay, diyordu,
İş tutumlu olmakta. Ayşe'yi o anda görmeliydiniz!

Eski kadınların kanıyla evcimen
Sisli geleceklere hazırlık
Çıkmış çocuk varlığından
Zamanların ötesine tertemiz.

Ayşe'm gibi, dünyada,
Ayşe'ler dolu.
Hepsi "evcik" oynar
Öteden beri.

Ayşe'ler büyür,
Günün birinde
Oyun-ev'leri
Sahici olur.

Ama hepsinin mi?
Hepsinin değil.

Ayşe'lerin kimisi
Yuvadan evden yoksun
Sert rüzgarlar önünde
Güz yaprakları gibi
Boşluklara savrulur.

Behçet NECATİGİL

Behçet NECATİGİL