atasözünün açıklaması ve anlamı:
1. Uzun zaman aç kalmış biri, yaşadığı sıkıntıları unutamaz. Bol yiyeceğe kavuşup karnını iyice doyurduğu halde bile içinde yine aç kalmak korkusu vardır. Onun için yemek başından kalkmak istemez; gözü yiyeceklerde kalır.
2. İhtiraslı, açgözlü kişiler ihtiyaçlarını giderseler bile elindekiyle yetinmez, daha çok kazanma hırsı içinde yanıp kavrulurlar.
Sonraki Atasözü: Ağaca balta vurmuşlar, sapı bedenimden demiş.
Önceki Atasözü: Aç tavuk, kendini buğday ambarında sanır.