Hat Nedir? Hat Hakkında Kısaca Bilgi

Hat Terimi Hakkında Bilgiler

Yazma Eser (Hat-Tezhip-Ebru-Cilt-Minyatür) Terimi Olarak Hat:

Yazı. Bazan da, hüsn-i hat gibi, "güzel yazı" anlamında kullanılmıştır.

Arap yazısı zamanla ve özellikle Türklerin elinde çok gelişmiş, büyük bir estetik değer kazanmıştır. Bu gelişmelerle birçok yazı çeşidi ortaya çıkmıştır: Ma'kili, küf i, aklâm-ı sitte (altı kalem, şeş kalem : sülüs, nesih, muhakkak, reyhani, tevki*, rik'a), talik, divani, siyakat, icazet...

Bunlara şikeste, sünbüli, seçeri, celiler, hurdalar, mülâsıklar, kırmalar, gubariler ve bezeme yazıları da eklenirse İslâm yazılarının sayısı çok artacaktır. Bunların bir kısmı sanat endişesi ile bir kısmı da pratik gaye ile ortaya çıkmıştır. Ama her iki şekilde de daima güzellik fikri hakim olmuştur.

Böylece hüsn-i hat «güzel yazı, yazı güzelliği» adı altında güzel sanatların bir kolu, hattatlık adı altında da bir sanat mesleği meydana gelmiştir. Hat sanatı uzun yıllar levhalarda resmin, de yerini tutmuş ve şaheserler meydana getirilmiştir.

Yapı-Dekorasyon Terimi Olarak Hat:

Çizgi.

Tarih Terimi Olarak Hat:

Güzel yazı yazma sanatı.

Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Terimi Olarak Hat:

Çizgi, sınır çizgisi, güzel yazı.

Sanat Terimi Olarak Hat:

1. Arap harfleri çevresinde oluşmuş güzel yazı sanatı.

2. Yazı. Hat sanatında kullanılan yazı türlerinden her biri.

Osmanlı Türkçesi Terimi Olarak Hat:

Güzel yazı yazma sanatı.

İnkılâp Tarihi ve Atatürkçülük Terimi Olarak Hat:

1- Çizgi, sınır.

2- Yazı.

3- Ulaşım sağlayan bir taşıtın uğradığı yerlerin bütünü, yol, geçek.

Elektrik Terimi Olarak Hat:

Enerji iletimine (nakline) yarayan ve üzerinde izolesi bulunmayan demir, toprak vs. iletken ortama karşı yalıtılmış olan örgülü çıplak iletkendir.

Kur’an-ı Kerim Terimi Olarak Hat:

1. Güzel yazı yazma, sanatkârane yazılmış yazı.

2. Arap harflerinin yazımından doğarak İslam medeniyetinde başlı başına bir konum kazanan güzel yazı sanatı.

Benzer Yazma Eser (Hat-Tezhip-Ebru-Cilt-Minyatür) Terimleri

Türk Ta'liki(Türk Taliki): Ta'lîk XV inci asır başlarında Anadolu'nun şarkında icat edilmiş bir yazı şeklidir. İranlı hattatlar bunu en güzel yazanlar arasında gösterilir. Meselâ İmâd ta'lîkde en ileri üstatlardandır. Osmanlı Türkleri de bu yazıda çok kıymetli hattatlar yetiştirmişlerdir. Bunlar yalnız onu taklit ile kalmamışlar, kendi ince zevkli üslûplarına da sokarak bir Türk Ta'lîki usulü ortaya koymuşlar ve bunda da muvaffak olmuşlardır.

Hoş-Nüvis: İranlıların «hattat» karşılığı olarak kullandıkları terim.

Cihet Verilme: (Hizmet yerinde de kullanılır.) Diğer ilmî ve idarî mesleklerde olduğu gibi san'at sahasında da ilerleyenler de bir pâyeye nail olur. Sant'atkârlar arasında bu şâkirtlikle başlar, sonra sıraya girer. Halife (Kalfa) yani üstâd muavini pâyesine erişir, ondan sonra da üstat (usta) ve nihayet bütün ustaların da başı olur ki, o zaman çalıştığı şubeye göre nakkaş başı, müzehhip başı ve mücellit başı pâyelerine erişirler ve bu vazifeleri de kendilerine cihet (resmî bir vesika) verilmekle de maaş hususlarında ellerinde bir vesika olur.

Altun Cedvel: Altun ezmeğe mahsus tabaklara da her ne kadar altun tabağı denilirse de bunlar büyük kıtadadır. Mertebânî tabak denir. Ayrıca bunlarda ezilip ufak ve ateşe mukavim olanlarına konan ufak tabaklara Altun tabağı ismi verilir. İçinde ezilmiş altun var demektir.