Türkçülük Terimi Hakkında Bilgiler
Tarih Terimi Olarak Türkçülük:
Osmanlı İmparatorluğu'nun son yıllarında, Turancılığın tersine 'vatan' kavramı buğün üstünde yaşanılan sınırlarla çevrili toprakları kabul eden düşünce akımı.
Benzer Tarih Terimleri:
Osmanlıca: XIII.-XX. yüzyıllar arasında Anadolu'da ve Osmanlı İmparatorluğu'nun yayıldığı bütün ülkelerde yazın ve yazışma dili olarak kullanılan, özellikle, XV:
Naip: Hükümdarla yönetilen bir ülkede, tahtta hükümdar olmadığı zamanlarda ya da hükümdarın çocuk olması durumunda, onun adına devleti yöneten kimsedir. Ve
Vezir-i Âzam: Onyedinci yüzyıl ortalarına kadar Sadrazam yerine kullanılan unvan veya sıfat. (En büyük vezir).
Katolik Kilisesi: Roma Kilisesinin kendisine verdiği addır. Hristiyanlığın en büyük koludur. Sözcük anlamı evrenseldir. Vatikan'da bulunan papa dinsel önder durumun
İlk Çağ: Yazının bulunmasıyla başlayıp (M.Ö. 4000-3500) Batı Roma İmparatorluğunun yıkılışına kadar sürer. En uzun süren çağ olarak bilinir.
Taç: Hükümdarların hükümdarlık belirtisi olarak başlarına koydukları değerli maden ve mücevherlerden yapılan süslü başlık.
Ekber-Erşed Sistemi: Osmanlı Devleti'nde tahta en yaşlı ve en tecrübeli şehzadenin geçmesini öngören gelenek.
Müstevfî: Selçuklularda, devletin yıllık gelirlerinin hesaplanması, vergilerin toplanması ve harcamalardan sorumlu kişi.