Bir çözeltinin en fazla miktardaki bileşeni veya çözeltiye fiziksel halini veren bileşendir.Çözeltide genellikle daha fazla bulunan bileşen.
Online Kimya Terimleri Sözlüğü
Farklı çözücülerdeki çözünürlüğün farklı olmasından yararlanarak bir karışımın bileşenlerini ayırma prosesi.
Bir çözeltinin miktar olarak az bulunan bileşenleri.
Bir maddenin diğer bir madde içinde homojen olarak dağılması.
1-Genelde 1 mol katının çözünmesi sırasında depolanan ya da 1 mol gazın çözünmesi sırasında açığa çıkan potansiyel enerjidir.
2-Bir maddenin çözünmesine eşlik eden entalpi değişimi.
1-Belirli bir sıcaklıkta sabit hacimdeki bir çözücüde doymuş bir çözelti elde etmek için çözünen maddenin miktarı.
2-Belirli sıcaklık ve basınçta 100 g suda çözünen maddenin en fazla kütlesi.
1-Doymuş bir çözeltideki iyonların molar derişimlerinin çarpımı.
2-Bir maddenin çözünmesine eşlik eden entalpi değişimi.
Periyodik tablonun d-orbitallerinin dolmakta olduğu elementleri içeren bölümü.
Okyanus ve denizlerde bulunan polihalojen bileşiklerinden biri.
Bir ortamda enerji taşıyan eğilim.
1-Birbirini takip eden iki dalga tepesi yada çukuru arasındaki uzaklık.
2-Ardışık iki dalganın tepe noktaları arasındaki uzaklık.
Karbon(C) atomlarının oluşturduğu bir temel yapıya (ana zincir), bir ya da daha fazla sayıda atom ya da grubun bağlanması.
Atom maddenin en küçük yapıtaşı olup daha küçük parçalara bölünemez içi dolu bir küredir.
Birbirleriyle reaksiyon vermeyen gazların oluşturduğu karışımın basıncı, karışımda bulunan gazların kısmi basınçları toplamına eşittir.
1- Bir sıvıyı buharlaştırıp, oluşan buharını yoğunlaştırarak ayrıştırma işlemi.
2- Gaz hâlindeki bir maddeyi soğutucu yardımıyla sıvı hâle dönüştürme.
Bir elementin verdiği veya aldığı elektron sayısı.
1-En büyük baş kuvantum sayısına sahip elektron tabakasında bulunan elektronlar.
2-Atomun elektron dizilişinde en dış enerji seviyesindeki (son katmanında) bulunan elektronları.
Bir atomun en dış enerji seviyesindeki orbitaller.
Elektronun birden fazla atoma ait olması.
Belli sıcaklıkta dengedeki bir tepkimede girenlerin ürünlere dönüşme oranını gösteren sayı.