Zeytin Şiiri

Sahte Gülücük

Ayrılık çanları çalıyor dünyamda

Yine umutsuz çırpınışlar

Yalnızlık içinde yozlaşan binlerce ümitler

Bir o kadar da esaret altında kalan düşlerim

Hergün ayrı bir sefere çıkıyor

İçimdeki beni yöneten 'ben'

Artık olanlardan bıkarak biçare arıyor

Bir yandan mest olmuşçasına dolaşan insanlar

Bir yandan herşeyin mesulünü üstüne alan

küçük insanların büyük işleri

Aynı çatı altında yaşayan

Binlerce insanın değişik yaşamları

Herkesin mücadelesi farlı şekilde

Bazıları canlarıyla

Bazıları rahatlık ve sefa içinde

Bazıları ise yaşamdaki sıcak ve temiz gülümsemeyle

Tebessüm edercesine...

Varolan saf ve berrak gülümseyiş

Basit ve sahte bir duruma bürünüyor

Herşey sahte oldu

Zaman geçmeyen,devran dönmeyen şu dünyada

İnsanlar,sevinçler,mutluluklar ve gülücükler

Eğer gülücükler bile sahta olduysa

İnsanlar ne kadar doğru acaba?

Ne kadarı daha yüze karşı masum gülücük

rolünü oynayıp,

Arkaya karşı kin kusacak?

İnsanlar sahte...

Feryad-ı fgan etsen ne çare?

Bu böyle sürmüş diye böyle gitmemeli

Ne yapmalı biçare?

İsimsiz

Yeniden

Bir güneş iki defa doğar mıydı

kalbim bir daha çarpar mıydı

bilmezdim anlayamazdım

doğdum büyüdüm güldüm

acı çektim öldüm

yeniden doğmak nedir gördüm

hayatımı yönlendiremedim

azap içinde çürürken

hergün geçmişle uyanırken

sen geldin

mutluluk sardı her yanımı

acı buharlaştı

üstümdeki ağırlık hafifleşti

tanıdık bir yüz gülümsüyor

sıcak bir el dokunuyor

her hücrem yeniden doğuyor

varoluyorum yeniden

azapla kıranırken

acı azaldı

yeniden onarıldı kalbim

küçük çatlak izleri hariç

izlerime dokunsan paramparça yüreğim

temelsiz bir bina sanki

yeni bir depreme dayanıksız

olsun yeniden gülümsemek varmış

nefes almak

tat almak

hayata yeniden adım atmak

tökezlemeden yürüyebilmek

gülümsüyorum sadece

gözlerim parlıyor yeniden

hoşgeldin hayatıma

İyiki doğdum

İsimsiz

Ayrılık

Inat etti her daim
Eyledi hüsran
Kırdı kalbimi
Yokmuş hiç vicdan

Eridi şu sinem
Kül oldu gitti
Dinlemez ki zalim
El oldu gitti

Kalmadı muradım
Kayboldu gitti
Bakmadı ardına
Yel oldu gitti

Der ki aşık Alim
Aldırma boşa
Hak nasib eylese
Gelirdi başa

İsimsiz