Zalim Geceler
Kuruyan yaprak misali,ömür tükendi.
Ne ışıklar göründü,ne giden geri geldi.
Üstelik ızdırabım bitmek bilmedi;
Düşlerime gem vurdu,zalim geceler.
Tanrım bu duygularla sabah olmuyor.
Bir dost çıkıp da hatır sormuyor.
Artık meyler bile teselli vermiyor;
Ömrümü talan etti zalım geceler.
Bu gecenin de dünden kalmadı farkı.
Ağır aksak dönüyor şu feleğin çarkı:
Her yer feryat figan,kulağımda yankı;
Vurdukça vuruyor zalim geceler.
Ne isyanım bitiyor,ne de bu elem:
Kaderimde yazılı huzur var mı?Bilmem!
Ne zaman bitecek,Tanrım bu çilem?
Cehennem narı gibi,zalim geceler.
Hanifi OKYAY 12.09.1997 / 23:35
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Senin İle Başım Dertte
Seninle başım dert de benim;
Yazın başka, kışın başka yar.
Ne söylediğin belli değil;
Sözün başka, sazın başka yar.
Rüzgar olup esmiyorsun;
Yağmur olup düşmüyorsun!
Benim gibi sevmiyorsun:
Özün başka, yüzün başka yar.
Gam gasavet yüreğimde!
Esir kaldım gözlerinde yar.
Yürüyorum hala izlerinde;
Yolun başka, izin başka yar.
Yaşanmıyor sensiz bu şehirde!
Kul Okyay'ım düşmüş derde;
Aynı telden ama ayrı perde:
Hayal başka, gerçek başka yar.
Hanifi OKYAY 02.11.2017 / 09:09:
Hanifi OKYAY
Hoş Geldin Ya Resulullah
Aşk şarabını içtiğim günden beri;
Her kula hatırını sormuyorum artık.
Rahman'ın yolunu seçtiğim günden beri;
Kör şeytanın sazını çalmıyorum artık.
''Asılırmış her koyun kendi bacağından''
Dumanını kendin tüttür kendi ocağından.
Allah nebisinin anlattığı din ile imandan;
Başka bir din imana tapmıyorum artık.
Ondan ne gelirse başım üstüne demişken!
Gerçek Hakikatın sırrına yeni ermişken;
Ben Muhammed'i böyle candan sevmişken!
Başka bir sevgiliye bakmıyorum artık.
Sada-bad bahçesinde gülünü koklayınca!
Bilmezmişim ben kokuyu onu tadmayınca!
Öyle bir haz aldım ki secdesine varınca;
Başka bir ilaha secde etmiyorum artık.
Kul Okyay Muhammed'e ümmet olmuş'iken;
Bunca yıldır aradığı aşkı yeni bulmuş'iken!
Nurlu yoluna düşüp de başın koymuş'iken;
Daha sarp ve dikenli yollara girmiyorum artık.
Hanifi OKYAY 20.04.2017 / 05:30
Hanifi OKYAY
Kimseye Yar Olamadım
Seyyah olup diyar-diyar dolandım
Her yaralı kulun derdine yandım
Yusuf gibi kör kuyulara atıldım
Yine de kimseye yar olamadım.
Yüce dağın başı kar ile buzlu
Engindeki yollar dumanlı tozlu
Ahbaplar oturmuş sağlı sollu
Bir köşede kendime yer bulamadım.
Kul Okyay bilir ki dünya yalan
Dünya değil belli sahtekar olan
Herkes dost ise kim sırtımdan vuran?
İblisten ayrı gezen kul bulamadım.
Hanifi OKYAY 08.11.2013 / 14:20
Hanifi OKYAY
