Yaz yaz sende yaz
mevsimlerde bitti yaz
ilkbahar yaz derken
aklım sende kaldı etme naz.
Nazın öldürdü yaz gününde
gölge idik birbirimize
ayrıldık şimdi yaz güneşinde
ben şimdi gülüyorum günlerimize.
Bu şehirde yaz güneşi öldürür
aşk insanı hayata küstürür
sevmesini bilemezsen
aşkını yaz güneşi kavurur.
Yaz yaz sende yaz
mevsimlerde bitti yaz
ilkbahar yaz derken
aklım sende kaldı etme naz.
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
10 Kasım günü
9'u 5 geçe
Doluyor yüreklere
Ata özlemi.
10 Kasımda
Anıtkabir'in üstünde
Ne güzel kuşlar
Uçuyorlar...
Uçuyorlar...
10 Kasım günü
9'u 5 geçe
Doluyor yüreklere
Ata özlemi.
Gözde Çağla ÇAVAŞOĞLU
İsimsiz
Dedim Ya Ölümün Yok Etmez Sevgimi
sen gittin ya şimdi ağlatır beni mısralar
sen ittin ya hani konuşturmaz susturur hatıralar
senin gidişin yok eder beni,susmak içimi parçalar
hani özlemek boş yere yoksun ki
dedim ya yıkar beni yalnızlıklar
son yolculuğuna uğurlamak seni
benimde yok oluşum
el sallamadan uğurlamak seni,boşuna haykırışım
dedim ya yokluğun ağlatır beni
bu gün yıldızlar yok birtek sen varsın gecemde
bugün sessizlik sensizliğin üstüne
yalnızlığımla ben birbaşıma
dedim ya ölümün yok etmez sewgimi
büşra seray çapar
İsimsiz
Sen !
Uykusuzluk nedir bilir misin?
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı?
Gözlerini tavana dikip, düşündüğün oldu mu bütün gece?
Ve bütün bir gün, belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Gelmeyince, seni aramayınca, ölesiye ağladın mı?
Sonra çekilip en kuytusuna yalnızlıkların, dev bir ağacın altında ölmeyi,
bir teselli aramayı ,ıssız parklarda, tenha sokaklarda,
deli divane yollara düşüp, yaşlanmış bir köpek gibi,
eskimiş bir gömlek gibi, atılmış hissettiğin oldu mu?
Sevmekten, günler, geceler boyunca yürümekten, yüreğin hiç yoruldu mu?
Sen ! yalnızlığın acısını bilir misin?
Unutulmak bir hançer gibi saplandı mı sırtına?
İçinde kıskançlığın zehirli çiçekleri açtımı?
Bütün gururunu çiğneyip, sevdiğinin geçtiği yollarda,
bastığı toprakları eğilip öptün mü?
Sen !
Çaresizlik nedir bilir misin?
Sen !
Yokluk nedir gördün mü?
Yanan başını duvarlara vurup,
parçalamak geldimi içinden?
Sen !
Her gün bir defa daha öldün mü?
Böyleyim diye ayıplama beni.
Bir gün kendimi sonsuzluğun koynuna bırakırım,
yaralı ve yenik bir insan gibi, darılma!
unutma ki her seven adsız bir kahramandır.
Unutma ki insan sevebildiği kadar İNSANDIR...
İsimsiz