Yaz Duvarlara
Yaralarım var sayısını unuttuğum
Bir gül kadar taze dikeni kadar acı
Yersiz yurtsuz ruhum bulamaz özünü
Kıldan ince yolları geçtim yoruldum
Külümü savurmuş günümü rezil etmiş dünya
Kırılan kalpten daha perişan halim
Dostu bıraktım insana ihtiyacım var
Oklarını topladım bende ki senin
Ve hiç sana benzemiyor bende ki sen
Acıma katık olmuş hüzünlü düşlerim
Bu yüzden hep düz yolda düşüşlerim
Anladım yakacak seni,bana gidişlerim
Yaz duvarlara ne çok sevdiğini beni
Bil ki demiri eritti sana gelirken özlemim
Kalbime gelmiyor artık bir damla huzur
Yolumuzda sonumuzda deli karanlıklar
Sonunu bilmek ne acı güzel başlayan hikayenin
Ne kötü gelenin gideni aratacağı gerçeği
İnsanda para gibi geçmeyecek
Tutmayacak sahte gerçeğinin yerini...
ÖMER TAŞKIRAN
Ömer TAŞKIRAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sığınaksız
Sabahlarım kanayan bir yara
Geceler unutturur herşeyi
Kurtuluşla yüreğimde ara
Ölüm sana dokunuş değneği
İçimden bir ses umuda giden
Ağzımda bir deniz dilim gemi
Birşey var ki beni ona iten
Bedenim asker ruhumsa deli
Yollar kalmamış hepsinde deprem
Bir anda kalpler taş kesilmiş
Eskiden toprağa olan merhem
Kökünden yağmur toprağı silmiş
Gök kızıllığa bürünmüş bugün
Her bulutta büyük bir derinlik
Sanki yağmurlarda var bir düğün
Yapraklar giymiş saydam gelinlik
Ağaçlar eğilmiş kökleri çıkmış
İnsan süt emmiş anneden helal
Dünya bir hiçmiş huzur kalmamış
Artık toprakta gökte ki hilal
Görmedi göz selama icabet
Öcünü alır ama hep haksız
Garipte olmadı hiç selamet
O da hayatında sığınaksız...
ÖMER TAŞKIRAN
Ömer TAŞKIRAN
Bu Yüzden
Her adımda içim acır
Yokluğun cehennemim
Neredeysen dön artık
Benim nazlı sevgilim
Sensiz hiçim yokum ben
Sensiz avare bir deliyim
Kara bulutlar cennetime
Gölge ediyor bebeğim
Sana kırgın biraz da
Kırık bıraktığın kalbim
Bu da kaderden bir keder
Hayata yenilmeyelim
Senden ayrılmam yine
Savursalar külümü
Göze aldım ben bir kere
Senin için ölümü
Yaş deryanda boğulmadan
Karaya çıktım sonunda
Keşke olsan her daim
Sen her zaman yanımda
Hep seni anlatıyor
Aşk kokan bu sözlerim
Bu yüzden yaşa gark oldu
Bir seni gören gözlerim
Sen varsan cennet olur
Bana bu dünya biliyorum
Bilmelisin ben seni canım
Herşeyden çok seviyorum...
ÖMER TAŞKIRAN
Ömer TAŞKIRAN
Gecenin Karanlık Gözleri
Gecenin karanlık gözleri ruhumu kemiren büyü
İçimdeki zifirilik umudumu kör eden düğüm
Soluyor kederlerimin baharı görmeyen gülü
Ötüyor gönlümde bin bir lisanla ölümümün bülbülü
Doluyor sözlerim akıyor yaş misali mürekkebim
Fani olan şu dünyada yolcu benim binek benim
Uyanıkken görüyorum kabus,huzurum iblise mapus
Sınırlı iyimserliğim yanında karamsarlığım sonsuz
Geçiyor yaşamımın zamansızlık takvimi
Batıp göğsüme zehirli ok yakıyor kalbimi
Yırtıldı ömrün beyaz sayfaları,karardı gündüzün ışıltısı
Yerini aldı hayatımı cehennem eden gökyüzünün karartısı
Kopar dünya kin bahçenden nefret güllerini
Üzerime fırlat güllelerini çektiğim acılar mecnun etti beni
Verdi hüsranı her işimin sonuna tüketti benliğimi
Büsbütün paramparçayım küskünüm gülümsemeye
Özgürlüğe uzak bir köleyim ve de maruzum sillelere
Savursalar da küllere farkım yok yaşayan ölüden
Neden taşa tutar hayat beni hasretken güle ben
Azap yolculuğundayım geri dönemiyorum ben
Mutluluk somutlaşsa da karşımda göremiyorum ben
Bu bahtsız ademin talihi gülmez oynatsalar da yeri yerden
Uğrağım berrak denizler değil kanlı ırmaklar
Umduğum gülen bir suret bulduğum yaşlı yanaklar
Bilemiyorum gücü nerede tükenir bu ayakların
Fermanı dirilmek olan canın dermanı silinmek inanın
Bilemem ne kadar tesir etti yazdıklarım hayatlara
Tek bildiğim gün gelecek karışacak isimlerimiz ağıtlara
Kirlenecek gönül defterimiz dönecek kapkara kağıtlara...
Ömer Taşkıran
Ömer TAŞKIRAN
