Vurdukça mızrap tellere
Nağmeler bana “yar” dedi
Hasretle baktım yollara
Turnalar gelmen zor dedi
Sensiz günler kara bağlar
Ağlar durur dakikalar
Takvimdeki tüm sayfalar
“Daha çok yıllar var dedi
Ufka çöken kara sisler
Uzaklarda seni gizler
Sevdayı bilen seyisler
Hasret atını sür dedi
İnce gönlü kırık dökük
Bir aşık ki boynu bükük
“Feleğin insafı sökük,
Sevdanın gözü kör” dedi
Nasıl dayandım yıllara
Senden uzak dura dura
Gurbet sabrı soktu zora
Sevda: “yükün ağır” dedi
Girmişti şeytan kanıma
Kıymak istedim canıma
Koydum namluyu alnıma
Bildiğim bir ses “dur” dedi.
Burhan KADAH Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Kalbim padişah-ı azam
Beynimse vezir-i kübra
Ve tanıyalı seni
Bütün uzvum kesildi çeri
İşte koca Osmanlı
Her gün seni çepçevre
Hücre hücre
Kuşatmak üzere
Çıkıyor sefere
Hocam Akşemseddin değil
Gel gör ki
Duygularım Fatih-i sani
Burhan KADAH
“Bu sensin” dedi
Vurdukça kayalara köpüren su.
Yitirmiş annesini
Sarp kıyılarında Ege’nin
Gömmüş öksüzlüğünü
Toprağına Anadolu’nun
Ama deşmeye gör yarasını
Yine köpürür azgın sular
Yokluğunda bir ilacın.
O aşk değil,
Sevda hiç de değil;
Yakalanmış kartalın pençesine
Yırtılmış tırnakları
Kana bulamış her bir yanını…
“İşte bu sensin” dedi;
Telaşlandıkça
Gönlüme çöken tutku.
Burhan KADAH
Dişine geçirdi iki aylık bebeği
Çimeni kayadan kör dağların köpeği
Depremdir bu, deprem,depreşiver ey yürek
Yaylaları bastı ağaların köpeği.
Burhan KADAH