Virüs korusun, diye getirmiş ve takmıştık,
Üste para vererek bir belaya kanmıştık...
Adi mal da değildi şu koca ülkelerin,
Yüz liralıklardandı yani fakirler için...
Koruyor muydu sanmam aksine bozuyordu,
Tüm lanetlikleriyle sistemler ekliyordu...
Kayıt yapamıyorsun açık dosyalar var der,
Farklı kayıt et, çıkar sorunlar üçer beşer...
Farklı kayıt yaparsın eski dosya silinmez,
Sistemler mahvolur işler böyle yürümez...
Biz, niye böyle olduk insanlık neden böyle?
Kâr için hile hurda işlerimiz şaibe...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Katletsen büyük günah dövüştürmen de şiddet,
Bunlar hep lanetlenmiş, duyamazsın bir nefret...
Rab'be sadık hayvanlar, sahipler için bir dost,
Şahsım için arkadaş, kâr güdülmeyen bir post...
Ümmet bilinciyle bak, merhametsiz davranma!
Onu aşağılama, satma, kâr da sağlama...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Aldıkları Yavru Kediye Bakamadılar Ve Attılar
Günlerce miyavladı, karşı evin önünde,
Acıyarak dinledim, bir üzüntü içinde...
Ulaşamadığımdan, evlerine yem koydum,
Çocukları gönderdim, bahaneler uydurdum...
Şahsımızla herkes küs, itibarsızlaşmışız,
Muhatap çıkmıyordu, yanlış tanıtılmışız...
Takip eder gibiydik, gözümüz o kedide,
Bakınmamız bile suç, önyargı tehdidinde...
Ev geniş ve bahçeli, içinde aile var,
Bekâr sayılıyoruz, yanlış anlayacaklar...
Biz bakarız denince içim rahatlamıştı,
Yavru miyavlıyordu, yoktu onun rahatı...
Sonra her ne olduysa, pencereme atmışlar,
Hemen evime aldım, bakımsız bırakmışlar...
Anne sütü emmemiş, içi dışı parazit,
Tüyler mikrop içinde, şimdi şahsıma ait...
Temizlik edindirdim, bir tedavi üstlendim,
Gözü orda kalsa da, özgürlüğünü verdim...
Şahsına yatak serdim, çıkış yolları da var,
Gösterdim ve eğittim, diğer kediler kadar...
Mama istediğince, şefkat gösterilecek,
Terbiyesi düzeldi, zamanla becerecek...
Kendine gelemedi, hayvan korku içinde,
Temizlenemiyor da, ağzı yara içinde...
Sık sık komşuya vardı, pencere önlerinde,
Adeta kararsızdı, hayvan hâlâ düşünmede...
Bir yanda zulüm vardı, sanki alışılmıştı,
Bir yanda Rab rızası, ortam yapılmıştı...
Bu iki hafta sürdü, şimdi her şey yolunda,
Düzenli, disiplinli, şahsımın ortamında...
Hiç bakamıyorsanız, perişan da etmeyin,
Onu oyuncak gibi, alıp ta terk etmeyin...
Her hayvan bir can taşır, onlar mal değillerdir,
Karar verebilirler, bu artık bilinmelidir...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Ruh, yemin verenlere Rab hatırlatmasıdır;
Evliyalaşanların rüya zannetmesinde…
Ruh; bekleyişleriyle bilinmezlikten öte,
Tek tadımlık bir tattır boyutlar üzerinde…
Ruh, Rabbin bilinmesi, nefsin sıfırlanması,
Varın açılımında, ölüm başlangıcında…
Ruh, Rabbimizden özdür, yaratıldığımızdan,
İpuçları çuvalı bir merdiven dibinde…
Veyahut boyut dışı mekân ortamlarında,
Miraç anılarıdır, hatırlamadığımız…
Çünkü ruh bilinmezlik, bilim ile tatlanan,
Bekle denilen şeydir yaratan karşısında…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK