Sen, can yaşıyorsun verilmiş bir akılla,
Sen, ruh taşıyorsun yazılmış bir yaşamla…
Hem sorumlu kılınmışsın toplumun içinde,
Çevren insanla dolu düşüncelerinde…
Hem Rab imtihanında dünya hayatındasın,
Hem de onur içinde örnek yaşamalısın…
İraden ile varsın tüm can taşıyanlarda,
Elin kolun uzvunla bu hakkı kullanmada…
Yolunsa hep aydınlık doğru düşündüğünde,
Gafillerin içinde yanlışa düşmediğinde…
İhtiyaç duyamazsın lanetlenmiş şeylere,
Madde ile alçalan, aldanan kişilere…
Yoksa ruhun hep azap içinde kahrolacak,
Bir yandan da bedenin eriyip yok olacak…
Annen, baban, ailen, arkandan ağlayacak,
Vicdan denilen hisler seni kovalayacak…
Bir yandan da Rab, sana cehennem gönderecek,
Hak batıl hususunda cezanı çek, diyecek…
Ölmeden ölecek ve bir hiç sayılacaksın,
Melekler kınayacak diyecek günahkârsın…
Ancak tövbe kapın var Rabbine sığınırsan,
Çok şeyi itirafla devlete başvurursan…
Tıbbın yüreklerinde Rabbimin izni ile…
Bu işten vazgeçmendir azim ve sabır ile…
Adları her ne ise anılmayacak kadar,
Her biri birer pislik tamamıyla bir zarar…
El bile değdirilmez ki nasıl içilsinler?
Cahil beyinler için bir keyif önersinler…
Dönen başlar içine rahatlık veremezler,
Taşa çarpan bedene sağlık öneremezler…
Susturulmuş dertleri sabaha silemezler,
Geçti sanılanları o an geçiremezler…
Madde, fayda sağlamaz et kemik ve deriye,
Hiç ihtiyaç değilken kullanmalısın niye?
Zevk verdi diyen varsa işbirlikçi aptaldır,
Ensesinde bir silah, pazarlamacısıdır…
Unutma sen insansın içmez örnek kişiler,
Dostun dahi olamaz yok olmuş kişilikler…
Diyelim ki uymuşsun girmişsin bataklığa,
Apaçık ters düşmüşsün yaratılmış varlığa…
Bak ve gör şu hâlini mikropla eşleşmişsin,
Alçaltmak istemedim sen mikrop değilsin…
Yapmışsın büyük hata tak, diyerek hemen çık,
Tövbe etmesen dahi dolaşmalısın ayık…
Rab bağışlayacaktır hatadan ayrılanı,
Sadece lanet dostlar düşünür çıkarını…
Uzaktan imrenirler, lanetten ayrılana,
Dalmak bile isterler o anda hak yoluna…
Yoksa tehlikedesin apaçık ölüyorsun,
Toplum temizleniyor sen unutuluyorsun…
Yani sen ölüyorken toplum temizleniyor,
Bir pislik gitti diye kul gülüp eğleniyor…
Bizse senden yanayız tedavi sürecinden,
Şerden alıkoyacak nur yüzlü polislerden…
Onlar, haktan yanalar suçun varsa çekersin,
Hem tedavi edilirsin hem kendine gelirsin…
Vallahi de zararlı inan bu dost lafına,
Toksikoloji okumuş şu Rabbin kuluna…
İnan, beşin dersiydi satır satır öğrendik,
Duyar duymaz ürperdik el değmeden iğrendik…
Nefis, bile tiksindi dedi, bunlar içilmez,
Her birisi bir tuzak nefes dahi çekilmez…
İşin uzmanı olduk lanetine kanmadan,
Tenezzül dahi etmedik için uzmanlığından…
Deme, ne anıyorsun bu lanet maddeleri?
Lisansını yapmışım almışım tüm dersleri…
Yoksa haddimiz yoktur işin uzmanlığında,
İyiliğinin dışında, kâr yok çıkarımızda…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Onlar özel yaratık biz aciz kullarına,
Hem moral sağlayıcı bu Rab insanlarına...
Hem de en vefakâr dost seven kişiler için,
Rab yaratıklarını hiç sevmeyelim niçin?
Çünkü merhamet lazım doğanın ahlakına,
İçindeki türlere canlı varlıklarına...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Zalime ceza lazım tekrarlatmasın diye,
Rabbinden korkmuyorsa suç işlemesin niye?
Hafif ceza vermekle suçu teşvik edersin,
Suçluyu korursun, suçluyu sevindirirsin…
Artır cezalarını cebinde akrep yoksa…
Tüm suçlar tarih olur az çok acı yaşansa…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Pis Kedileri Toplayıp Kulübesinde Bakıyor, Deyince
Abdurrahman bin Sahr’ı Resul’e söylemişler,
Kedilerle iç içe yaşamakta, demişler…
Sokaktan bulduklarını yedirip içirmekte,
Küçük kulübesinde onları beslemekte…
Derken, resul rastlamış anlamış Hureyre’yi,
Hureyre’yse saklamış elindeki kediyi…
Demiş, hırkanın altında nedir o kıpırdayan?
Bakmış kedi yavrusu ve söylemiş o an…
Hz. Muhammed(s.a.v.) sevmiş yavru kediyi,
Demiş, kedi babasısın takmış Hureyre’yi…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK